٣ ـ وروايت شده كه اميرالمؤمنين ((عليه السلام)) هرگاه بر كوه صفا بالا مى رفت رو به كعبه مى كرد، سپس دو دست خود را بلند مى كرد وبعد مى گفت: «أللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي كُلَّ ذنْب أَذْنَبْتُهُ قَطُّ فَإنْ عُدْتُ فَعُدْ عَلىَّ بِالمَغْفِرَةِ فَإنَّكَ أَنْتَ الغَفُورُ الرَّحِيمُ أللَّهُمَّ افْعَلْ بِي ما أَنْتَ أَهْلُهُ فَإنَّكَ إنْ تَفعَلْ بي ما أَنتَ أَهلُهُ تَرْحَمْنِي وَإِنْ تُعَذِّبْنِي فَأَنْتَ غَنِىٌ عَنْ عَذابِي وَأنَا مُحْتاجٌ إلى رَحْمَتِكَ فَيا مَنْ أَنَا مُحْتاجٌ إلى رَحْمَتِهِ ارْحَمْنِي أللَّهُمَّ لاتَفْعَلْ بِي مَا أَنَا أَهْلُهُ فإِنَّكَ إِنْ تَفْعَلْ بِي مَا أَنَا أَهلُهُ تُعَذِّبْنِي وَلَمْ تَظْلِمْنِي أصْبَحْتُ أَتَّقِي عَدْلَكَ وَلا أَخافُ جَوْرَكَ فَيا مَنْ هُوَ عَدْلٌ لا يجُورُ ارْحَمْنِي»
٤ ـ واز امام صادق ((عليه السلام)) روايت شده كه فرموده است: «اگر مى خواهى مالت افزون شود، زياد بر كوه صفا بايست».
٥ ـ ومستحب است پياده سعى كند، وبا آرامش ووقار تا رسيدن به جاى مناره اوّل راه برود واز آن جا تا جاى مناره دوم هروله نمايد (وبر زنان هروله نيست) وسپس با آرامش ووقار حركت كرده تا به مروه بالا رود وبر آن همان كه بر كوه صفا انجام داد انجام دهد، سپس به همان صورتى كه از صفا به مروه رفت، از مروه به صفا برگردد.
واگر سواره سعى را انجام مى دهد، با سرعت بيشترى بين دو مناره حركت كند.
٦ ـ وسزاوار است در حال سعى در گريه كردن كوشش كند وبسيار خدا را بخواند.
٧ ـ ومستحب است سعى را با طهارت از حدث اكبر واصغر انجام دهد.
آنچه از آداب احرام پيش از اين ذكر شد، در احرام حجّ نيز جارى است.
١ ـ هرگاه احرام حجّ بست واز مكّه خارج شد، مستحب است در راهش به منى تلبيه را با صداى غيربلند بگويد، تا اين كه مشرف بر سرزمين «أبطح» شود، كه از آن جا به بعد مستحب است تلبيه را با صداى بلند بگويد.
وهنگامى كه متوجّه به منى شود مستحب است بگويد: «أللَّهُمَّ إياكَ أَرْجُو وَإياكَ أَدْعُوْ فَبَلِّغْنِي أَمَلِى وَأَصلِحْ لِي عَمَلِي»
٢ ـ با آرامش ووقار به طرف منى حركت كند در حالى كه مشغول ذكر خدا باشد، وچون به آن جا رسيد بگويد: «الْحَمْدُ للّهِ الَّذِي أَقْدَمَنِيها صَالِحاً فِي عافِية وَبَلَّغَنِي هذَا الْمَكانَ»
سپس بگويد: «أللَّهُمَّ هذِهِ مِنى وَهذِهِ مِمّا مَنَنْتَ بِها عَلَينا مِنَ الْمَناسِكِ فَأَسْأَلُكَ أَنْ تَمُنَّ عَلَينا بِما مَنَنْتَ بِهِ عَلَى أنْبِيائِكَ فَإِنَّمَا أَنَا عَبْدُكَ وَفِي قَبْضَتِكَ»
3 ـ ومستحب است شب عرفه را در منى بماند وشب را در طاعت خداوند متعال به آخر برساند، وافضل آن است كه عباداتش ـ مخصوصاً نمازهايش ـ در مسجد «خيف» باشد، وپس از خواندن نماز صبح تا طلوع آفتاب مشغول تعقيب شود، سپس عازم عرفات شود، ومى تواند پس از طلوع فجر از منى خارج شود واولى بلكه احتياط مستحب آن است كه پيش از طلوع آفتاب از «وادى مُحَسَّر» نگذرد، وخارج شدن پيش از طلوع فجر از منى مكروه است.