٣ ـ كسى كه خانه خدا را طواف نموده ودر عبادت خود باقى مانده، وسپس از مكّه خارج شده واز «عقبه مدنيين» گذشته باشد، كه در اين صورت مى تواند شب را در راه بماند، ولازم نيست خود را به منى برساند.
واين سه دسته مى توانند برگشت به منى را آنقدر تأخير بيندازند كه بتوانند رمى را در روز انجام دهند.
مسأله٤٢٦ ـ كسى كه ماندن شب را در منى ترك كند، بايد براى هرشب يك گوسفند كفّاره بدهد، ولى اگر ترك از روى فراموشى يا جهل قصورى به حكم باشد، اقوى آن است كه كفّاره واجب نيست، اگرچه احتياط مستحب آن است كه كفّاره بدهد.
واحتياط واجب آن است كه دسته اوّل از سه دسته ذكر شده در مسأله قبل، براى هرشب يك كفّاره بدهند، ولى كفّاره بر دسته دوم وسوم واجب نيست.
مسأله٤٢٧ ـ كسى كه از منى كوچ كرده، وبعد از فرا رسيدن شب سيزدهم به منى برگشته است، ماندن در آن شب بر او واجب نيست.
رمى جمرات
ومعتبر است خود شخص رمى نمايد، ونمى تواند در حال اختيار براى آن نايب بگيرد.
مسأله٤٢٨ ـ در رمى جمرات، بايد اوّل جمره اولى را رمى نمايد، وبعد از آن جمره وسطى را، وسپس جمره عقبه را، ودر صورتى كه اين ترتيب رعايت نشود ـ اگرچه از روى جهل يا فراموشى باشد ـ بايد طورى برگردد وتدارك كند كه ترتيب حاصل شود.
ولى اگر يك جمره اى را چهار ريگ زد وفراموش كرد سه ريگ ديگر را بزند، وجمره بعدى را رمى نمود وبعد يادش آمد كه رمى جمره قبلى ناقص مانده، مى تواند كسرى جمره قبل را تدارك كند وواجب نيست جمره بعدى را كه رمى كرده دوباره رمى نمايد.
مسأله٤٢٩ ـ تمام شرايطى كه براى رمى جمره عقبه در روز عيد بيان شد، در رمى جمرات سه گانه نيز معتبر است.
مسأله٤٣٠ ـ رمى جمرات سه گانه بايد در روز باشد، واز اين حكم عده اى مستثنى هستند، وآنها عبارتند از: عبد وچوپان، وكسى كه بدهكار است ومى ترسد اگر در روز رمى كند او را دستگير كنند، وهركسى كه از رمى در روز بر جان يا عرض وناموس يا مال خود مى ترسد، كه شامل افراد پير وزنها وبچه ها وافراد ضعيفى كه از ازدحام جمعيت بر جان خود مى ترسند، نيز مى شود.