عَنْهُ وَتُسَلِّمَ مِنِّى مَنَاسِكِى فِي يسْر مِنْكَ وَعَافِية وَاجْعَلنِي مِنْ وَفْدِكَ الَّذِى رَضِيتَ وَارْتَضَيتَ وَسَمَّيتَ وَكَتَبْتَ اَللَّهُمَّ إِنِّي خَرَجتُ مِنْ شُقَّة بَعِيدَة وَأَنْفَقْتُ مَالِي ابْتِغَاءَ مَرْضاتِكَ اَللَّهُمَّ فَتَمِّمْ لِي حَجَّتِي وَعُمْرَتِي اَللّهُمَّ إنِّي اُرِيدُ التَّمَتُّعَ بِالْعُمْرَةِ إلَى الْحَجِّ عَلَى كِتابِكَ وَسُنَّةِ نَبِيكَ (صَلواتُكَ عَلَيهِ وَآلِهِ) فَإِنْ عَرَضَ لِي عَارِضٌ يحْبِسُنِي فَحِلَّنِى (فَخَلِّنِي خ. ل) حَيثُ حَبَسْتَنِي لِقَدَرِكَ الَّذِي قَدَّرْتَ عَلَىَّ اَللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ حَجَّةً فَعُمْرَةٌ أحْرَمَ لَكَ شَعْرِي وَبَشَرِي وَلَحْمِي وَدَمِي وَعِظَامِي وَمُخِّي وَعَصَبِي مِنَ النِّساءِ وَالثِّيابِ وَالطِّيبِ أَبتَغِي بِذلِكَ وَجْهَكَ وَالدَّارَ الآخِرَةَ».
وچنانچه بدون غسل يا نماز ـ به شرحى كه گذشت ـ احرام ببندد، مستحب است آنچه انجام نداده تدارك كند وسپس احرامش را اعاده نمايد.
٨ ـ مقارن با گفتن تلبيه، نيت احرام را به زبان آورد.
٩ ـ مردها تلبيه را بلند بگويند، وبراى كسى كه احرام حجّ بسته بلند گفتن تلبيه از وقتى است كه مشرف بر ابطح مى شود تا رسيدن به منى.
١٠ ـ پس از گفتن تلبيه بگويد: «اِنَّ الْحَمْدَ وَالنِّعْمَةَ لَكَ وَالْمُلْكَ لاشَرِيكَ لَكَ لَبَّيكَ لَبَّيكَ ذَا الْمَعَارِجِ لَبَّيكَ لَبَّيكَ داعِياً إلَى دَارِ السَّلامِ لَبَّيكَ لَبَّيكَ غَفَّارَ الذُّنُوبِ لَبَّيكَ لَبَّيكَ اَهْلَ التَّلْبِيةِ لَبَّيكَ لَبَّيكَ ذَا الْجَلالِ وَالإْكْرامِ، لَبَّيكَ لَبَّيكَ تُبْدِىءُ وَالْمَعادُ إلَيكَ لَبَّيكَ لَبَّيكَ تَسْتَغْنِي وَيفْتَقَرُ إلَيكَ لَبَّيكَ لَبَّيكَ مَرْهُوباً وَمَرْغُوباً إلَيكَ لَبَّيكَ لَبَّيكَ إلَهَ الْحَقِّ لَبَّيكَ، لَبَّيكَ ذَا النَّعْمَاءِ وَالْفَضْلِ الْحَسَنِ الْجَمِيلِ لَبَّيكَ لَبَّيكَ كَشَافَ الْكُرَبِ الْعِظامِ لَبَّيكَ لَبَّيكَ عَبْدُكَ وَابْنُ عَبْدَيكَ لَبَّيكَ لَبَّيكَ يا كَرِيمُ لَبَّيكَ»
ومستحب است محرم اين اضافه را به همراه اصل تلبيه، پس از هر نماز واجب ومستحب بگويد، وهمچنين هنگام برخواستن شتر حامل او، وهنگام بالا رفتن وسرازير شدن در طىّ راه، وهنگام ملاقات با افراد سواره، وبرخواستن از خواب، ودر سحرها.
ودر عمره تمتّع ـ بنابر آنچه شيخ صدوق ((رحمه الله)) فرموده ـ مستحب است پس از آن اضافه بگويد: «لَبَّيكَ أَتَقَرَّبُ إِلَيكَ بِمُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد (صَلَّى اللّهُ عَلَيهِ وَآلِه) لَبَّيكَ لَبَّيكَ بِحَجَّة وَعُمْرَة مَعَاً لَبَّيكَ لَبَّيكَ فَهَذِهِ مُتْعَةُ عُمْرَة إِلَى الحَجِّ لَبَّيكَ لَبَّيكَ تَمَامُها وَبَلاغُهَا عَلَيكَ لَبَّيكَ»
١١ ـ آن كه در احرامش هفتادبار تلبيه را تكرار كند، از حضرت جواد ((عليه السلام)) روايت شده كه فرمودند: «رسول خدا ((صلى الله عليه وآله وسلم)) فرمودند: هركس هفتادبار تلبيه را در احرامش از روى ايمان وبه اميد اجر وثواب تكرار كند، خداوند هزار هزار ملك را براى او گواه مى گيرد كه از آتش جهنم ونفاق به دور است».
ومستحب است تلبيه را هنگام سوار شدن وپياده شدن ودر بالا رفتن وسرازير شدن، وهنگام ملاقات با افراد سواره، ودر سحرها، بلند بگويد.
ومستحب است تلبيه را در همه حالات زياد تكرار كند، حتى اگر جنب يا حائض باشد، ودر مسأله (١٨٣) زمان قطع تلبيه گذشت.