مسأله٤٢٢ ـ هرگاه مردى كه حجّ تمتّع انجام مى دهد طواف نساء ونمازش را به جا آورد، زنها براى او حلال مى شوند، واگر زن طواف نساء ونمازش را به جا آورد، مردها براى او حلال مى شوند.
واحوط واولى آن است كه تا ظهر روز سيزدهم ذى الحجّه از شكار خوددارى شود، واما كندن درخت وگياهان روييده در حرم، وهمچنين شكار در حرم، بر محرم وغيرمحرم ـ همان طور كه گذشت ـ حرام است.
ماندن در منى
واگر حاجى روز دهم براى انجام طواف ونمازش وسعى به مكّه رود، بايد براى ماندن شب در منى به آن جا برگردد.
واگر كسى در احرام حجّ مرتكب شكار شود، بايد شب سيزدهم را نيز در منى بماند، وهمچنين ـ بنابر احتياط واجب ـ اگر با زن آميزش كرده باشد، وبراى غير اين دو جايز است بعد از ظهر روز دوازدهم از منى كوچ كند، ولى اگر در منى تا رسيدن شب سيزدهم باقى ماند بايد آن شب را تا صبح در آن جا بماند.
مسأله٤٢٣ ـ اگر براى خروج از منى آماده شد واز جاى خود حركت كرد، وبه علت ازدحام جمعيت يا غير آن نتوانست تا قبل از غروب از منى خارج شود، چنانچه بتواند آن شب را در آن جا بماند وبر او حرجى نباشد، بايد بماند، واگر ممكن نباشد يا حرجى باشد خروج از منى براى او جايز است، ولى احتياط واجب آن است كه يك گوسفند كفّاره بكشد.
مسأله٤٢٤ ـ كسى كه واجب است شب را در منى بماند واجب نيست روز را در آن جا بماند، مگر به قدرى كه جمرات را رمى كند.
وواجب نيست تمام شب را در آن جا بماند بلكه جايز است يا نيمه اوّل شب را در آن جا بماند به طورى كه پس از نيمه شب از آن جا خارج شود ـ ويا نيمه دوم را در آن جا بماند ـ بطورى كه در زمان نيمه شدن شب در منى باشد وخارج شدنش پس از طلوع فجر باشد، مگر كسى كه در روز دوازدهم تا فرا رسيدن شب در منى بماند، كه بايد تمام آن شب ـ شب سيزدهم ـ را تا صبح در آن جا بماند.
وكسى كه نيمه اوّل شب را در منى مانده وپس از نيمه از آن جا خارج شده، سزاوارتر آن است كه پيش از طلوع فجر وارد مكّه نشود.
مسأله٤٢٥ ـ چند دسته از وجوب ماندن شب در منى مستثنى هستند:
1 ـ كسى كه معذور است، مانند بيمار، وپرستار بيمار، وكسى كه از ماندن در آن جا بر جان يا عِرض وناموس يا مال خود مى ترسد، وهمچنين است اگر ماندن موجب ضرر يا حرج باشد.