در صحت ان دو وجه است (مسألة 23) اگر شك كند مثلا ميان يك ودو در حال قيام يا ركوع يا سجده اول وبداند كه بعد از انتقال بحالت ديگر بر او متبين خواهد شد كه يك است يا دو ظاهر صحت وجواز بقاء مشغول بودن بنماز است تا معلوم شود (مسألة 24) گذشت كسيكه شك عارض او شود بايد تروى كند تا شك او مستقر شود يا انكه يكى از دو طرف شك راجح شود لكن هر گاه در حال سجده شك كند و مىداند كه اگر سر از سجده بردارد بسبب وجود امارات يقين باحد طرفين يا مظنه بان پيدا مىكند ظاهر ان است بتواند تروى را تاخير بيندازد از وقت حدوث شك وجايز باشد پيش از تروى سر بردارد بلكه اگر بداند كه بعد از سر بلند كردن از سجده دويم يقين يا مظنه باحد طرفين مىكند جايز است تاخير بيندازد تروى را تا انوقت هر چند شك او ما بين يك ودو ونحو ان از شكوك باطله باشد بلى در صورتيكه اگر در وقت حدوث شك تروى را ترك كند وتاخير بيندازد امارات كه باعث رجحان احد طرفين است از او فوت مىشود مشكل است تاخير جايز باشد بخصوص در شكوك باطله (مسألة 25) هر گاه مسافر در يكى از چهار جا كه مخير است در ان بين اتمام وقصر بنيت قصر داخل نماز شود ودر ركعات شك كند نمازش باطل است وبعد از شك نمىتواند عدول بتمام كند وبنابر اكثر گذارد مثلا هر گاه بعد از اكمال سجدتين شك كند ميان دو وسه جايز نيست از قصر عدول بتمام كند وبناء بر سه گذارد بنابر اقوى بلى اگر پيش از حدوث شك عدول بتمام كرده وبعد از ان شك كند بناء بر سه صحيح است (مسألة 26) هر گاه يكى از شكوك صحيحه عارض او شود بمقتضاى شك بنا گذارد ونماز را تمام كند وپيش از نماز احتياط بميرد ظاهر ان است كه واجب باشد بنيابت او اصل نماز را قضا كنند لكن احوط ان است كه اول نماز احتياط را قضا كنند وبعد از ان اصل نماز را قضا نمايند بلكه اين احتياط ترك نشود بلى هر گاه تشهد يا يك سجده از او فوت شود كه بايد بعد از نماز قضا كند آن را وپيش از قضا بميرد ظاهر ان است قضاء ان كافى باشد وقضاء اصل نماز واجب نباشد هر چند قضاء اصل نماز نيز احوط است چنانكه اگر سجده سهو بر او واجب باشد وبميرد قضاء ان كافى است (فصل چهارم) در كيفيت نماز احتياط وبعض احكام ان علاوه از آنچه در ضمن مسائل سابقه گذشته (مسألة 1) بدان كه معتبر است در نماز احتياط جميع آنچه در نماز يوميه معتبر است از شرايط پس از انكه شرايط موجود باشد نيت كند وتكبيرة الاحرام گويد