حاصل شود يا انكه شك مستقر شود بلكه در شكوك غير صحيحه احوط ان است كه انقدر تامل وتروى كند تا صورت نماز محو شود يا از حصول علم يا مظنه مايوس شود هر چند اقوى جواز باطل كردن نماز است بعد از استقرار شك (مسألة 5) مراد بشك در ركعات نماز آنست كه طرفين شك مساوى باشد بخلاف انكه طرفى از ان راجح باشد زيرا كه مظنه باحد طرفين در ركعات نماز بحكم يقين است چه در دو ركعت اول چه در دو ركعت اخير (مسألة 6) در شكوكى كه معتبر است اكمال سجدتين مثل شك ما بين دو وسه وشك ما بين دو وچهار وشك ما بين دو وسه وچهار وشك چهار وپنج در غير حال قيام هر گاه علاوه از ان شك داشته باشد در انكه دو سجده يا يك سجده را از ان ركعت بجا اورده يا نه پس اگر هنوز نشسته وداخل قيام يا تشهد نشده نمازش باطل است زيرا كه شرعا محكوم است بانكه هر دو سجده يا يك سجده بعمل نيامده پس در حكم پيش از اكمال سجدتين است وهر گاه بعد از دخول در قيام يا تشهد باشد باطل نمىشود زيرا محكوم است بانكه سجدتين را بجا اورده وفرق نيست ميان انكه هر دو شك با هم حادث شود يا يكى از دو شك مقدم بر ديگرى باشد واحوط اتمام نماز واعاده ان است خصوصا در صورتيكه دو شك با هم حادث شود يا انكه شك در ركعات مقدم باشد (مسألة 7) كسيكه در حال قيام شك كند ميان سه وچهار يا ما بين سه وچهار وپنج هر گاه در حال قيام متذكر شود كه يك سجده يا دو سجده از ركعت سابق را فراموش كرده نمازش باطل مىشود زيرا كه بايد بنشيند وسجوديكه فراموش كرده بجا اورد انوقت شك او برمىگردد بشك ما بين دو وسه وبشك دو وسه وچهار پيش از اكمال سجدتين وفرق نيست ما بين انكه پيش از بناء بر چهار متذكر سجود فراموش شده شود يا بعد از ان (مسألة 8) كسيكه شك كند ما بين سه وچهار مثلا وبنا بر چهار گذارد بعد از ان شك او منقلب شود بظن بسه بايد بنابر سه گذارد ونماز را تمام كند ونماز احتياط بر او نيست ودر عكس ان كه اول مظنه بسه داشته باشد بعد از ان ظن او منقلب شود بشك بايد بمقتضاى شك عمل كند وهر گاه شك او منقلب شود بشك ديگر بايد بمقتضاى شك اخير عمل نمايد پس هر گاه در حال قيام شك كند ما بين سه وچهار وبنابر چهار گذارد بهمين حال باشد تا بعد از اكمال سجدتين وشك او برگردد بشك ميان دو وچهار عمل كند بمقتضاى شك دويم وهم چنين عكس ان كه اول شك ميان دو وچهار كند وبنابر چهار گذارد وبعد شك او برگردد بشك ما بين سه وچهار كه بايد بمقتضاى