به اجاره پنجاه ساله داده. نه به اين معنى كه عين از براى او ثابت باشد و منافع براى مستأجرين اگر موت حلول كند قبل از انقضاى مدت اجاره. پس در اين صورت نظر به مقتضاى وصيت به مجرد موت، آن ملك با منافع بايد به مصرف وصيت او برسد. ديگر شرط فسخ معنى ندارد. بلكه خود اجاره در تتمه مدت منفسخ مىشود.
و هم چنين هر گاه غرض موصى اين باشد كه منافع آن ملك را از روز موت ابد الدهر، يا در مدت مديد، از براى وصاياى او باشد و عين مسلوب المنفعه از براى وارث باشد. در اين صورت باز به سبب اجاره منافع آن ملك بعد از موت موصى، حق مستأجرين نمىتواند شد. پس داخل مدت اجاره نمىتواند شد. بلكه هر قدر از زمان كه قبل از موت گذشته اجاره در همان صحيح است و در باقى باطل. بلى اگر غرض از وصيت همان عين مسلوب المنفعه باشد - هر گاه زمان اجاره تمام نشود قبل از موت و آن عين مسلوب المنفعه قيمت قليلى داشته باشد كه موصى در وصيت خود به آن اكتفا كند با منافع بعد از انقضاى مدت اجاره و بقاى آن به حال خود تا انقضاى مدت - صورت ندارد. اما ظاهر صورت سئوال همان احتمال اولى است از احتمالات مذكوره. و حكم آن مذكور شد.
و اما اجاره آسيا: پس در ظاهر صورت سوال، عيبى از براى آن نمىدانم. و معامله محاباتيه و ساير منجزات مريض در مرض موت در نظر احقر) از اصل مال وضع مىشود به غير (اقرار در صورت اتهام به قصد حرمان وارث)، كه آن را از ثلث اعتبار مىكنيم.
258: سوال: هر گاه زيد صلات يك ساله استيجار نمايد به عنوان اطلاق. آيا منصرف به سال شمسى مىشود يا قمرى؟ -؟ و بر فرض انصراف به شمسى، آيا خمسه مسترقه (1) جزء سال خواهد بود يا نه؟ -؟.
جواب: بايد دانست كه در عقد اجاره تعيين منفعت شرط است. و آن يا به تعيين زمان