رسول و ساير ائمه اطهار صلوات الله عليهم اجمعين كه از قبور منوره ايشان برداشته شده باشد و حرام است تنجيس آن تربتها و فرق نيست در تربت حضرت سيد الشهداء ارواحنا فداه كه از قبر شريف آن مظلوم برداشته باشند يا آنكه از خارج آورده و به قصد تبرك و استشفاء بر قبر مطهر گذاشته باشند و هم چنين است تسبيح و تربتى كه گرفته مىشود به قصد تبرك و به جهت نماز (مسألة 26) هر گاه ورق قرآن يا غير آن از چيزهاى محترم در بيت الخلا يا در بالوعه واقع شد واجب است بيرون آوردن آن اگر چه با جرت باشد و اگر ممكن نشد بيرون آوردن پس احوط و اولى آنست كه در آن را به بندند و ديگر در آن تخلى نكنند تا مضمحل شود (مسألة 27) نجس كردن قرآن غير باعث ضمان نقص آن است كه از تطهير آن حاصل مىشود (مسألة 28) وجوب تطهير قرآن كفائى است پس مختص نيست به كسى كه آن را نجس كرده و اگر تطهير آن مستلزم صرف مال باشد واجب است و ضامن نيست آنكه آن را نجس كرده هر گاه مال غير نباشد و اگر چه او سبب شده از براى تكليف صرف كردن مال و هم چنين است اگر قرآن را در بالوعه افكنده باشد كه بيرون آوردن آن واجب است بر هر كسى و اگر چه اخراج مؤنه لازم داشته باشد پس اگر كسى مالى صرف كرد و آن را بيرون آورد واجب نيست بر آن كسى كه افكنده است غرامت بكشد به جهت آنكه اين ضررى است كه از قبل تكليف شرعى آمده است و احتمال مىرود كه همان كسى كه انداخته و سبب شده ضامن باشد چنانچه بعضى گفته اند بلكه گفته شده است كه اخراج آن بر خصوص همان كسى كه انداخته واجب است و اگر امتناع كند حاكم شرع او را اجبار بر آن كند يا آنكه كسى را براى اخراج آن اجير كند و اجرت آن را از آن شخص بگيرد (مسألة 29) اگر قرآنى كه نجس شده است مال غير باشد آيا واجب است بدون اذن صاحبش تطهير نمايد يا نه مشكل است بلى اگر نجاستى باشد كه موجب هتك باشد بعيد نيست وجوب آن در صورتى كه استيذان از مالك ممكن نباشد (مسألة 30) واجب است ازاله نجاست از چيزهاى خوردنى و از ظروف اكل وشرب هر گاه استعمال آن مستلزم شود نجاست ماكول و مشروب را (مسألة 31) احوط ترك انتفاع است به اعيان نجسه خصوصا ميته بلكه به اعيان متنجسه نيز هر گاه قبول تطهير نكند مگر آنچه جارى شده است سيره بر آن از انتفاع بعذرات و غير آن به جهت تسميد و مگر انتفاع به روغن متنجس به جهت سوزانيدن لكن اقوى جواز انتفاع است به جميع حتى ميته مطلقا در غير آنچه طهارت در آن