از نماز ديد نجاست آن باقى است ظاهر آنست كه اين فرض از باب جهل به موضوع است و نمازش صحيح است و اعاده و قضا بر او واجب نيست و هم چنين است هر گاه شك كرد در نجاست آن بعد از نماز ظاهر شد كه نجس بوده و هم چنين است هر گاه علم داشت به نجاست آن و خبر داد وكيل در تطهير آن به پاكى آن يا بينه شهادت داد به پاكى آن و بعد خلاف قول آنها معلوم شد و هم چنين است هر گاه قطره بول با خونى چكيد و شك كرد كه بر جامه او چكيد يا بر زمين و بعد معلوم شد كه بر جامه او چكيده بوده و هم چنين است هر گاه شخص به بيند در بدن يا جامه خود خونى و يقين كند كه خون پشه يا خون قروح است كه در نماز معفو است يا يقين كند كه كمتر از درهم است بعد معلوم شود خونى است كه نماز با آن جايز نيست و هم چنين است در هر جائى كه شك كند در چيزى از اين نجاسات و به مقتضاى اصل طهارت در آن نماز كند و بعد ظاهر شود كه جايز نبوده در آن نماز پس جميع اين صورتها از باب جهل به موضوع است پس هر گاه با آنها نماز خوانده شود و بعد كه حال معلوم شده اعاده و قضا واجب ندارد (مسألة 3) هر گاه چيزى را نجس مىدانست و نجاست آن را فراموش كرده با رطوبت آن را ملاقات كرد و نماز گذارد و بعد از نماز ملتفت شد كه فلان چيز نجس بوده و دست او نيز به ملاقات آن نجس شده و با آن نماز خوانده ظاهر اين است كه اينجا نيز از باب جهل به موضوع است نه داخل در فرض نسيان به جهت آن كه سابق دست خود را نجس نمىدانست تا فراموش كرده باشد بلكه نسيان او در نجاست چيز ديگر بوده كه با آن نماز خوانده نشده بلى هر گاه وضو گرفت يا غسل كرد بدون آن كه دست نجس خود را تطهير كند و نماز بخواند نماز او باطل است از جهت بطلان وضوء يا غسل آن (مسألة 4) هر گاه منحصر شد جامه شخص در جامه نجس پس اگر ممكن نيست كه در حال نماز آن را از خود دور كند به جهت سرما يا نحو آن نماز كند در همان جامه و واجب نيست بر او اعاده يا قضا و اگر بتواند آن را بيرون كند پس آيا واجب است كه برهنه نماز كند يا آنكه در همان جامه نماز كند يا آنكه اختيار دارد از براى هر كدام وجهى است اقوى ثانى و احوط تكرار نماز است (مسألة 5) هر گاه شخص دو جامه دارد و مى داند كه يكى از آن دو پاك و ديگرى نجس است و لكن به هم مشتبه شده بايد دو مرتبه نماز كند هر مرتبه در يكى و اگر وقت تنگ باشد و نتواند در هر دو نماز كند نماز بخواند در يكى از دو آن جامه نه عريانا احوط آنست كه در خارج وقت هم قضا كند در جامه ديگر اگر ممكن باشد و الا عريان نماز بخواند (مسألة 6) هر گاه