آيا به قدر درهم است يا كمتر پس احوط عدم عفو است مگر اين كه بداند كه از اولى كه به جامه رسيد كمتر از درهم بود و بعد شك شده در زيادتى آن (مسألة 4) متنجس به خون حكم خون ندارد پس در كمتر از درهم آن هم عفو نيست (مسألة 5) اگر خون كمتر از درهم را پاك كرد به تراشيدن و نحو آن ظاهر بقاء حكم عفو است (مسألة 6) هر گاه خون كمتر از درهم در موضعى از جامه باشد مثلا و دفعه ديگر هم خون كمى به همان موضع برسد و تعدى از آن محل نكند يا تعدى كند و لكن مجموع به قدر درهم نباشد حكم عفو در آن باقى است (مسألة 7) هر گاه خون غليظ مجتمعى باشد كه در حال اجتماع كمتر از درهم است و اگر پهن شود به قدر درهم يا زياده مىشود ضرر ندارد (مسألة 8) هر گاه نجاستى غير از خون مثل قطره بول مثلا واقع شود بر خون كمتر از درهم و تعدى نكند از روى خون به محل طاهر وبجامه هم نرسد آيا عفو باقى است يا نه اشكال است و احتياط ترك نشود (سيم) از چيزهائى كه عفو است در نماز خواندن با نجاست آن لباسى است كه نماز در آن به تنهائى تمام نشود يعنى به مقدار ساتر عورت نباشد مثل كلاه و عرقچين و بند زير جامه و جوراب و كفش و انگشتر و خلخال و نحو اينها به شرط آنكه از ميته و از اجزاء نجس العين نباشد و مناط در ساتر آنست كه ستر عورت كند بدون علاج پس هر گاه كسى دستمالى را كه ستر عورت نمىكند مگر به بستن ريسمان و نحو آن عمامه يا شال خود كرده مانعى نيست از نماز كردن در آن هر گاه نجس شود و اما مثل عمامه پيچيده كه ستر عورت مىكند هر گاه از هم باز شود معفو نيست مگر آنكه بعد از پيچيدن او را بدوزند كه حكم كلاه پيدا كند (چهارم) محمول متنجس است كه به قدر ساتر نباشد مثل چاقو و پول نجس و اما اگر به قدر ساتر باشد مثل آنكه جامه نجس را در جيب خود گذارد مثلا پس در آن اشكال است و احوط اجتناب است و هم چنين احوط اجتناب است از همراه داشتن اعيان نجسه در حال نماز مانند ميته و خون و موى سگ و خوك (مسألة 1) ريسمان متنجسى كه زخم را بان بخيه زده اند در حكم محمول است به خلاف ريسمان وقيطان و دكمه و نوار كه در جامه به كار رفته و با آن دوخته شده كه اينها از اجزاء لباس حساب مىشوند و در نجاست انها عفو نيست (پنجم) جامه زن تربيت كننده طفل است هر گاه به بول آن طفل نجس شود خواه مادر باشد يا دايه تبرعا تربيت آن طفل كند يا مستأجره باشد آن طفل پسر باشد يا دختر و اگر چه احوط اكتفا كردن بر بول پسر است پس نجاست جامه آن زن معفو است به شرط