چنانچه گذشت واگر بداند اگر پيش از ركوع اقتدا كند امام او را مهلت نمىدهد كه حمد را تمام بخواند احوط ان است كه تامل كند تا امام بركوع رود انوقت تكبيرة الاحرام بگويد وبا امام بركوع رود وقرائت از او ساقط است (مسألة 25) اگر كسى به بيند جماعت منعقد است ولكن نداند كه ركعت چندم امام است جايز است پيش از ركوع اقتدا كند وبقصد قربت حمد وسوره بخواند تا اگر معلوم شود ركعت اول ودويم امام بوده ضرر نداشته باشد واگر ركعت سيم يا چهارم او باشد قرائت او عجل واقع شده باشد (مسألة 26) اگر گمان كند كه امام در ركعت اول يا دويم است وقرائت نخواند وپيش از ركوع معلوم شود در اخيرتين بوده بايد قرائت بخواند اگر چه حمد تنها باشد وخود را بامام برساند واگر در ركوع معلوم شود نماز او صحيح است واگر خيال كند كه امام در اخيرتين است واقتدا كند وقرائت بخواند وظاهر شود كه در دو ركعت اول بوده ضرر ندارد وهر گاه در اثناء قرائت ظاهر شود تمام كردن ان لازم نيست (مسألة 27) اگر مشغول نافله باشد وجماعت برپا شود واگر بخواهد نافله را تمام كند بترسد كه جماعت اگر چه ركعت اول ان از او فوت شود جايز است آن را قطع كند بلكه قطع ان مستحب است هر چند پيش از تكبيرة الاحرام امام باشد واگر مشغول بنماز فرادى باشد وجماعت برپا شود وبترسد اگر آن را تمام كند جماعت از او فوت شود مستحب است عدول كند آن را بنافله وبدو ركعت سلام گويد اگر از محل عدول نگذشته بانكه داخل ركوع سيم نشده باشد واحوط ترك عدول است در صورتيكه داخل قيام ركعت سيم شده هر چند بركوع نرفته باشد واگر بعد از عدول بنافله بترسد كه بر فرض تمام كردن ان جماعت ولو ركعت اول ان فوت مىشود جايز است قطع كند بنابر اقوى هر چند احوط قطع نكردن ان است اگر چه يك ركعت يا دو ركعت جماعت از او فوت شود بلكه هر گاه بداند كه اگر عدول بنافله كند وانرا تمام كند بجماعت ان نماز نمىرسد اولى واحوط ترك عدول واتمام فريضه است وبعد از ان اگر ممكن باشد وبخواهد فضيلت جماعت را درك كند ان نماز را بجماعت اعاده كند (مسألة 28) ظاهر ان است كه در جواز عدول فريضه بنافله براى درك جماعت فرق نباشد ما بين انكه فريضه كه مشغول ان است دو ركعتى باشد يا زيادتر وبعضى گفته اند مختص است بنماز غير دو ركعتى (مسألة 29) هر گاه ماموم براى ركعت دويم يا سيم مثلا با امام برخيزد ودر حال قيام متذكر شود كه از ركعت سابق يك سجده يا دو سجده يا تشهد را