بلكه محتمل است كسى بگويد كه قرائت بر عهده امام است وكفايت مىكند كه بموجب اعتقاد خودش از عهده ان خارج شود ولى مشكل است وبايد احتياط بترك اقتدا ترك نشود (مسألة 32) اگر كسى عالم شود ببطلان نماز امام مثل انكه بداند كه محدث است يا انكه ركنى را ترك كرده جايز نيست اقتداء كند باو هر چند امام بسبب عدم اطلاع يا سهو ونحو ان معتقد بصحت نماز خود باشد (مسألة 33) هر گاه در بدن يا لباس امام نجاستى به بيند كه در نماز عفو از ان نشده باشد وامام آن را نداند واجب نيست بر ماموم اعلامش كند پس اگر ماموم مىداند كه امام سابقا عالم بنجاست بوده وفراموش كرده جايز نيست اقتدا باو كند زيرا كه نماز او در واقع باطل است وباين جهة هر وقت امام مطلع شود بر حال واجب است بر او ان نماز را اعاده يا قضا نمايد بخلاف صورتيكه ماموم بداند كه امام جاهل بنجاست است كه اقتداء بان نماز جايز است زيرا كه نماز او صحيح است وباين سبب هر گاه بعد از فراغ از نماز مطلع شود بر ان اعاده يا قضاء بر او واجب نيست بلكه بعيد نيست جواز اقتداء در صورتيكه ماموم نداند كه امام جاهل بنجاست يا ناسى ان است هر چند اقتداء در اين صورت خلاف احتياط است واگر ماموم در بدن يا لباس امام به بيند چيزى را كه باعتقاد ماموم نجس است بظن اجتهادى وباعتقاد امام پاك باشد يا ماموم شك دارد كه ان چيز باعتقاد امام نجس است يا نه بانكه از مسائل خلافيه باشد ظاهرا اقتداء باو جايز باشد مطلقا چه امام جاهل باشد يا ناسى يا عالم (مسألة 34) اگر بعد از نماز معلوم شود كه امام فاسق يا كافر يا محدث بوده يا ركنى را در نماز ترك كرده وماموم ركن را بجا اورده يا انكه امام نجاست غير معفو را كه در بدن يا لباس او بوده فراموش كرده جماعت باطل است لكن نماز ماموم صحيح است بشرط انكه بقصد متابعت ركنى زياد نكرده باشد يا غير ركن از چيزهائيكه مخل است به نماز منفرد واگر در اثناء معلوم شود بايد قصد انفراد كند وهر گاه محل قرائت نگذشته بخواند وهم چنين است اگر بعد از نماز معلوم شود كه امام زن بوده كه اقتداء مرد باو جايز نيست يا مجنون بوده يا طفل بوده اگر قائل شويم بعدم صحت امامت صبى لكن اعاده نماز در فرض اخير بلكه در فرض اول نيز كه اقتداء بفاسق وكافر ونحو ان باشد احوط است (مسألة 35) اگر امام واجبى از واجبات نماز را فراموش كند وماموم در اثناء نماز بر ان مطلع نشود نماز ماموم صحيح است هر چند فراموش شده ركن باشد در صورتيكه ماموم جزئى را كه نسيان