است تا نصف شب ووقت فضيله نماز صبح از طلوع فجر است تا حادث شدن سرخى در مشرق (مسألة 1) شناخته مىشود زوال به پيدا شدن سايه شاخص بعد از ناپديد شدن آن در مثل مكه در بعضى اوقات يا بزياد شدن سايه بعد از كم شدن آن در مثل غالب بلدان ومكه در غالب اوقات وشاخص سيخى است مستوى يا مانند آن كه در زمين مسطح باعتدال نصب كرده باشد ونيز شناخته مىشود زوال بميل نمودن افتاب بجانب ابروى راست از براى كسيكه رو بنقطه جنوب بايستد لكن اين علامتي است تقريبى وشناخته مىشود بدائره هنديه واين اضبط وامتن علامتها است وشناخته مىشود مغرب به بر طرف شدن سرخيكه در سمت مشرق است از سمت راس واحوط زوال حمزه است از تمام ربع ملك از طرف مشرق وشناخته مىشود نصف شب بستاره‌هائيكه طلوع مىكند در وقت غروب در هنگاميكه ميل كند از دائره نصف النهار بسمت مغرب وشناخته مىشود طلوع صبح صادق به پهن شدن در عرض افق آن سفيديكه حادث مىشود در افق ومتصاعد در اسمان است وشباهت دارد بدم كرك وناميده مىشود بفجر كاذب (مسألة 2) مراد باختصاص اول وقت بظهر واخر آن بعصر وهكذا در مغرب وعشا عدم صحت نماز شريكه است در آن وقت در صورت عدم اداء نماز صاحب وقت پس اگر بجا اورد نماز ظهر را پيش از زوال بگمان انكه وقت داخل شده ودر بين نماز وقت داخل شود اگر چه پيش از سلام باشد پس مانعى نيست از بجا اوردن نماز عصر در اول زوال و هم چنين اگر مقدم داشت نماز عصر را بر ظهر سهوا وباقى باشد از وقت مقدار چهار ركعت مانعى نيست از بجا اوردن ظهر در آن وقت وقضا هم نمىباشد واگر چه احوط آنست كه متعرض ادا وقضا نشود بلكه متعرض نشود كه اين نماز ظهر است يا عصر چه انكه احتمال مىرسد كه نمازيكه مقدم داشته ظهر باشد در واقع واين نماز عصر (مسألة 3) واجب است تاخير افكندن نماز عصر از ظهر وعشار از مغرب پس اگر مقدم داشت عمدا عصر را بر ظهر وعشا ر ابر مغرب باطل است آن نماز چه انكه در وقت مختص باشد يا در وقت مشترك واگر سهوا مقدم داشت پس مشهور آنست كه اگر در وقت مختص باشد باطل است واگر در وقت مشترك باشد پس اگر بعد از فراغ از نماز ملتفت شد صحيح است واگر در بين نماز ملتفت شد عدول بنماز سابق كند اگر محل عدول باقى باشد واگر محل گذشته باشد مثل انكه داخل شده در ركوع ركعة چهارم از عشا باطل است تو اگر چه احوط آنست كه تمام