كند وبعد از نماز مغرب آن را اعاده كند ولكن در اين دو قول مشهور در اين مسألة نزد من اشكال است بلكه اظهر در مسألة تقديم عصر بر ظهر صحت عصر است لكن آن را ظهر قرار بايد داد اگر بعد از فراغ ملتفت شد بجهت نص صحيح كه فرموده اند اين چهار ركعت است عوض آن چهار ركعت لكن احوط آنست كه در چهار ركعت ديگر نيت ظهر وعصر نكند بلكه بقصد مافي الذمه بجا اورد واگر در اثناء ملتفت شد عدول كند چه در وقت مشترك باشد يا مختص ودر تقديم عشا اگر بعد از فراغ ملتفت شد صحيح است واگر در اثناء ملتفت شد عدول كند وفرقى نيست در وقت مختص ومشترك وبنابر آنچه ما گفتيم ظاهر مىشود فائده وقت مختص در انجائيكه بگذرد از اول وقت مقدار چهار ركعت پس ضعيفه حائض شود پس لازم است بر زن كه قضا كند خصوص ظهر را و هم چنين هر گاه از حيض پاك شود در حالتيكه از وقت باقي نباشد مگر مقدار چهار ركعت پس معين است بر او كه نماز عصر فقط بجا اورد و هم چنين است هر گاه صبي بالغ شود در حينى كه از وقت باقي نباشد مگر مقدار چهار ركعت پس در اين حال واجب است بر او خصوص عصر واما اگر فرض كرديم در وقت مشترك مقدار چهار ركعت بدون زيادى پس مختص نيست بهيچ يك از دو نماز بلكه ممكن است كه بگوئيم مخير است ما بين اتيان يكي از دو نماز مثل انكه كسيكه جنون ادوارى دارد در وقت مشترك بقدر چهار ركعت بهوش بيايد يا انكه صبي بالغ شود در وقت مشترك وبعد از گذشتن مقدار چهار ركعت نماز ديوانه شد يا بميرد وهكذا در امثال اينها (مسألة 4) هر گاه مقدار پنج ركعت بغروب وقت باشد مقدم دارد نماز ظهر را وهر گاه بقدر چهار ركعت يا كمتر بشد مقدم دارد عصر را چنانكه در سفر اگر بقدر سه ركعت باشد ظهر را مقدم دارد واگر بقدر دو ركعت ديگر باشد مقدم دارد عصر را وهر گاه بقدر پنج ركعت بنصف شب باقى باشد مغرب را پيش دارد واگر چهار ركعت يا كمتر باشد عشا را پيش دارد ودر سفر هر گاه بقدر چهار ركعت بنصف شب باقى باشد نماز مغرب را پيش دارد واگر كمتر باشد عشا را بجا اورد لكن واجب است مبادرة بمغرب هر گاه بعد از تقديم عشا بقدر يك ركعت يا زيادتر وقت باشد وظاهر آنست كه نماز مغرب در اين هنگام اداء است واگر چه احوط عدم نيت ادا وقضا است (مسألة 5) عدول از سابق بلا حق جايز نيست وبعكس جايز است پس هر گاه به نيت ظهر داخل در نماز شد ودر اثناء ملتفت شد كه نماز ظهر را بجا اورده