قواعد هيئت وقول اهل خبره وامثال آن (مسألة 2) هر گاه ممكن نشد تحصيل نشد تحصيل علم در قبله واجب است اجتهاد در تحصيل مظنه وجائز نيست اكتفا كردن بظن ضعيف با امكان ظن قوى چنانچه جائز نيست اكتفا بقوى با امكان ظن اقوى وفرقى نيست در ميان اسبابي كه مظنه بان حاصل مىشود بلكه مدار بر ظن اقوى فالاقوى است خواه از امارات مذكوره حاصل شود يا از غير آن اگر چه از قول فاسق بلكه از قول كافر باشد پس هر گاه عادلى خبر داد بقبله ومظنه بقول او حاصل نشد وخبر داد فاسقي يا كافرى كه آن اهل خبره بود در امر قبله شناختن مثلا بخلاف عادل وبقول او مظنه حاصل شد عمل بقول او بايد كرد (مسألة 3) فرقى نيست در وجوب اجتهاد ما بين نابينا وبينا نهايت امر آنست كه اجتهاد نابينا رجوع بغير است در بيان امارات يا در تعيين قبله (مسألة 4) معتبر نيست قول صاحب منزل در قبله هر گاه مفيد ظن نباشد وكفايت نه مىكند نيز هر گاه مفيد ظن باشد ولكن ممكن باشد تحصيل اقوى از آن (مسألة 5) هر گاه شخص اجتهاد كرد در امر قبله واجتهادش مخالف شد با قبله بلد مسلمانان مانند محراب ومذابح وقبورشان احوط تكرار نماز است مگر انكه يقين كند بانكه بناء قبله ايشان بر غلط است (مسألة 6) هر گاه قبله منحصر در دو سمت شد باين معنى كه يقين كرد كه قبله از اين دو سمت بيرون نيست واجب است تكرار نماز باين كه نماز بهر دو سمت كند مگر اين كه يكى از آن دو جهت مظنون باشد وديگرى موهوم پس اكتفاء كند بهمان جهتى كه مظنه دارد واگر قبله منحصر در دو جهت شد از حيث مطنه يعنى مظنه كرد كه قبله از اين دو جهت بيرون نيست باز حكمش تكرار نماز است لكن احوط اجراء حكم متحير است پس در اينجا نماز بچهار طرف كند (مسألة 7) هر گاه براى نماز اجتهاد كرد وظن بقبله پيدا كرد واجب نيست براى نماز ديگر تجديد اجتهاد كند مادامي كه مظنه اش بقبله باقي است (مسألة 8) هر گاه بعد از اجتهاد در قبله مظنه بيك جهتى پيدا كرد ونماز ظهر را مثلا بانجهت خواند بعد مبدل شد مظنه اش بجهة ديگرى واجب است نماز عصر را رو بجهت دويمى بخواند وايا واجب است اعاده كند نماز ظهر را يا نه اقوى وجوب است اگر بمقتضاى مظنه دوم جهت اول پشت بقبله يا در يمين ويسار قبله بوده واگر ما بين قبله ويمين يا يسار بوده اعاده واجب نيست (مسألة 9) هر گاه در اثناى نماز مظنه اش منقلب شد بسمتى ديگر بگردد بان سمت ماداميكه سمت اول پشت بقبله يا در يمين وبسيار نبوده باشد والا بايد اعاده كند