داشت با وجود اين شك دارد كه در هنگام شروع بنماز وقت داخل شده بود يا نه بنابر صحت گذارد واگر شك دارد كه مراعات كرده يا نه باز بنا را بر صحت گذارد لكن آنچه گفته شد در صورتى است كه در حين شك علم بدخول وقت داشته باشد والا حكم نمىشود بصحة مطلقا وقاعده فراغ جارى نمىشود بجهت انكه جايز نيست از براى او هنگام شك شروع در نماز پس چگونه حكم مىشود بصحت نمازيكه كرده شده با اين حالت (مسألة 8) واجب است تقديم نماز ظهر بر عصر ومغرب بر عشا پس اگر عمدا عكس كرد باطل است و هم چنين است هر گاه جاهل بحكم باشد واما هر گاه شخص غافل بود يا انكه اعتقاد كرده بود كه نماز مقدم را خوانده شروع در نماز ثاني كرد پس اگر متذكر شد پيش از فراغ عدول بنماز سابق كند اگر محل عدول باقى باشد اگر چه در وقت مختص باولى هم واقع شده باشد بنابر اقوى چنانچه گذشت لكن احوط اعاده است در اين صورت واگر بعد از فراغ متذكر شد صحيح است وانرا نماز اول قرار دهد در مثل ظهر وعصر كه در عدد ركعات متساويند واگر چه در وقت مختص باولى باشد وگذشت كه احوط آنست كه در نماز ثاني كه اتيان مىكند قصد مافى الذمه نمايد واما در مثل مغرب وعشا كه در ركعة متساوى نيستند نيز حكم بصحت مىشود واتيان كند بنماز اولى كه مغرب است اگر چه نماز ثانى در وقت مختص باولى واقع شده باشد لكن احوط در اين صورت اعاده است (مسألة 9) هر گاه شخص نماز مغرب نخوانده شروع در عشاء كرد از روى غفلت يا فراموشى يا باعتقاد انكه مغربرا بجا اورده ودر اثناء ملتفت شد كه نماز مغربرا نخوانده عدول بمغرب كند مگر انكه بركوع ركعت چهارم رسيده باشد كه در اين هنگام احوط آنست كه بقصد عشا تمام كند ونماز مغرب را بخواند وبعد هم عشا را اعاده كند (مسألة 10) جايز است عدول از لاحق بسابق در قضاء نمازهاى فوت شده بشرط انكه نمازيكه عدول بان مىكند فوتش معلوم باشد واما اگر بجهت احتياط عدول كند بسابق كفايت نمىكند در برائت ذمه از نماز سابقه اگر چه احتياطيه هم باشد بجهت احتمال اشتغال ذمه در واقع بنماز سابق نه لاحق پس محقق نشد عدول از نمازى بنماز ديگر و هم چنين است مسألة در عدول حاضره بسابقش يعنى صحة عدول لازمه اش آنست كه اتيان بنماز لاحق از باب احتياط نباشد والا يقين به برائة ذمه حاصل نمىشود بسبب عدول چنانچه مذكور شد (مسألة 11) عدول از سابق بلا حق جايز نيست چه در نمازهاى ادائيه وچه قضائيه