فقه مبين شده است از علماء خاصه بعضى و از فقهاء عامه شافعى و ابو حنيفة مىگويند بعد از استجمار احجار ثلثه بطريق مقرر شرعى محل همان بر نجاست باقى مىماند و استجمار همين (سبب) صحت نماز و عفو از نجاست محل مىشود و محل را طاهر نمىسازد چه عين نجاست اكر چه زايل است اما اثر باقى است مسألة رايحه اعتبار ندارد و زوال آن در طهارت محل شرط نيست مطلقا به دليل نص و اجماع در استجمار زوال عين و رطوبت براز معتبر است و بقاء اثر ضرر ندارد و در استنجاء به آب زوال عين و اثر شرط است و بقاى رايحه منافى حصول طهارت نيست مسألة اگر به استعمال ادوات استجمار عين نجاست زايل شود و بعد از زوال عين تأثير هوا يا حرارت آفتاب سبب زوال رطوبت نجاست و و منشأ حصول جفاف و در محل باشد طهارت حاصل است و لازم نيست كه استعمال آلات سبب جفاف شود مسألة تحريم استقبال و استدبار قبله در حال استنجا همچنانكه در حال قضاء حاجت حرام است محل نظر است و جانب حكم به تحريم اقوى است بدليل قول ابى عبد الله الصادق عليه السلام يعقد له كما يعقد للغايط و روايت از مراسيل صدوق است در فقيه و از مسانيد شيخ