و علامه رحمه الله تعالى در منتهى المطلب مخالفت نموده تحريم مس را به قرآن و اسماء الله تعالى مختص ساخته است فرع تحريم مس مختص به ظاهر و باطن كف نيست بلكه به جهت وخدو زبان و هر جزء از اجزاء بدن كه باشد حرام است الا دندان و موى و اطراف ناخنها كه مس به آنها حرام نيست فرع بر ولى صغير غير بالغ واجب است على الاقرب كه او را ممنوع دارد از مس بدون وضو و چون به سن هفت سالگى رسد لازم است كه مأمورش سازد به وضو از براى مس همچنان كه از براى نماز و بعد از وضو نيز تجويز مس محل نظر است از آن جهت كه وضوى غير بالغ موصوف به صحت و فساد نيست و منشأ ارتفاع حدث نمىشود و وضو و نماز از صورت وضو و نماز دارد و حقيقت وضو و نماز نيست على الاصح خلاف مر شيخ طوسى را كه قائل به صحت نماز صبى مميز شده است و بالجملة اولى و احوط منع صبى است مطلقا از مس خط مصحف و ساير مذكورات خواه بىوضو و خواه با وضو مسأله از جمله وضوءات مذكوره وضوى جنب از براى خوابيدن و از براى اكل و شرب و از براى تفيل حيث و وضوى محتلم از براى مجامعت و وضوى حايض از براى نشستن در مصلى و مشغول بودن ذكر الهى و وضوى كسى كه تغسل ميت كرده باشد