آن منصوص عليها و معتمد و مذهب اماميه است رضوان الله تعالى عليهم و شافعى آنرا نجس مىگويد و صدوق رضوان الله تعالى عنه در فقيه گفته لا باس با مشاط العاج والمكاحل والمداهن وقال موسى بن جعفر عليه السلام تمشطوا بالعاج فانه يذهب بالوباء قال الصادق عليه السلام المشط بالوباء وهو الحمى في رواية احمد بن ابى عبد الله البرقى يذهب بالونا وهو الضعف قال الله تعالى ولا يتنابى ذكرى أي لا تضعفا مكاحل جمع مكحل است بضم ميم و حاء مهمله و آن سرمه دانست و مداهن جمع مدهن به ميم و هاء مضمومتين يعنى ظرف و مراد روغنى است خوشبوى كه با آن ادهان مىكنند و عاج اسم جنس استخوان فيل است و واحد آن عاجه است و بياع آنرا عواج مىگويند چنانچه در مجمل اللغة ابن فارس و صحاح و اساس زمخشر جوهرى و غير آنها مذكور است و از سيبوبه نقل كرده اند كه عواج صاحب عاج است و آنچه بعضى كمان كرده اند كه عاج جمع است و مفرد آن عاجه است وهميست غلط به حسب قياس و هم به حسب سماع مسألة اگر زنان به جهت تزيين موى ديگرى را با موى خود وصل مىكنند حرام است و تحريم آن نسبت به فاعله دارد