إثنا عشر رسالة - المحقق الداماد - ج ٣ - الصفحة ١٠٤
عبارت از ملت اسلام و استواء خلقت است و مراد از اعفاء در اين مقام مراعات در اعتدال است مسألة همچنانكه تراشيدن و قطع كردن لحيه از شفار فطرت و طريق ملت بيرون آمدن و به زى كفره و طريق محبوس متزى و مشتبه بودن است همچنين توفير خارج از حد اعتدال و ترك اصلاح كردن و يك بار دراز گذاشتن شعر لحيه تشبه يهود و خروج از سنت دين اسلام است از مسانيد مستفيضه اصول معتبره حديث و از مراسيل مقبوله من لا يحضر الفقيه است قال رسول الله صلى الله عليه وآله احقو الشوارب واعفوا اللحى ولا تشتبهوا باليهود واحفوا واعفوا به فتح همزه قطع بناء فعل امر است از باب افعال احفا عبارت است از مبالغه كردن در امرى و اعفا عبارت است از ترك و باز گذاشتن امرى يعنى مبالغه كنيد در جز شارب و ترك كنيد قص لحيه اما در اعفا لحيه تشبيه مكنيد بيهود چه ايشان در اعفا و ترك اصلاح و تطويل لحيه مبالغه تمام دارند در اكثر نسخ فقيه حفوا بضم حاء مهمله و تشديد فا واقع است در ذكرى نيز آنچنان منقول شده از حفب؟
به معنى نتف و قطع و ازاله شعر و آنچه اولا نقل كرديم اصح و امتن است و نيز
(١٠٤)
الذهاب إلى صفحة: «« « ... 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 ... » »»
الفهرست
الرقم العنوان الصفحة