العالمين (چهاردهم) بعد از انكه مؤذن بگويد قد قامت الصلوة مامومين براى نماز بر خيزند (و مكروهات) جماعت چند چيز است (اول) انكه با وجود مكان ما بين صفوف ماموم تنها در صفى بايستد بلكه بايد هر گاه صف ها پر باشد پهلوى امام بايستد يا در اخر يكى از صفوف (دويم) نافله بجا اوردن بعد از انكه قد قامت الصلوة گويند بلكه بعد از شروع در اقامه (سيم) انكه در صورتيكه امام انشاء دعائى كند در باره خود تنها دعا كند وديگران را شريك نگرداند بخلاف انكه دعاء ماثور را بخواند كه ضرر ندارد (چهارم) تكلم كردن بعد از انكه مؤذن قد قامت الصلوة گويد بلكه در نماز فرادى نيز مكروه است چنانكه گذشت بلى كراهت ان در جماعت شديدتر است مگر در صورتيكه مامومين جمع شوند وپيش نماز معين نداشته باشند كه باكى نيست بكسى بگويد پيش بايست (پنجم) انكه ماموم قرائت واذكار نماز را كلا او بعضا بامام بشنواند (ششم) اقتدا كردن حاضر بمسافر يا بعكس در صورتيكه بنمازى اقتدا كند كه عدد ركعات ان با نماز امام كم وزياد باشد پس اقتدا كردن حاضر بمسافر ومسافر بحاضر در نماز مغرب وصبح كراهت ندارد وهم چنين غير انها از نمازهائيكه با يكديگر در عدد ركعات اختلاف نداشته باشد مثل اقتداء كردن نماز اداء بقضا يا قضا باداء وهم چنين در مواضع تخيير كه مسافر مىتواند تمام بخواند در صورتيكه اختيار تمام كردن كند ضرر ندارد اما اقتداء كردن حاضر بحاضر با اختلاف عدد ركعات مثل اقتدا كردن قضاء صبح بظهر يا بمغرب يا اقتداء مغرب بعشاء يا بعكس پس كراهت ندارد (مسألة 1) هر كدام از امام يا ماموم كه زودتر از نماز فارغ شوند جايز است كه پيش از سلام منتظر يكديگر شوند كه با هم نماز را تمام كنند مثل انكه يك كدام قصر بخواند وديگرى تمام يا انكه ماموم بغير ركعت اول اقتداء كرده باشد خصوص از براى مامومى كه مشغول ذكر وحمد خدا شود تا امام بسلام رسد ولكن احوط اقتصار بر صورتى است كه انقدر طول نكشد كه موالات نماز بهم خورد وبا فوت موالات در جواز انتظار اشكال است چه امام وچه ماموم (مسألة 2) هر گاه ماموم بعد از سجده دويم امام شك كند كه يك سجده با او كرده يا دو سجده بنا را بر يك گذارد وسجده ديگر بجا اورد در صورتيكه از محل ان نگذشته باشد (مسألة 3) اگر نماز مغرب را بعشاء امام اقتدا كند ودر حال قيام شك كند كه ركعت سيم است يا چهارم بهمان حال منتظر بايستد تا امام بركوع وسجود رود ومعلوم شود پس اگر سيم بوده باقى نماز را