مگر آنكه معلوم باشد كه آن خون بوده يا مخلوط به خون بوده كه در اين هنكام نجس است مگر آنكه مستحيل به پوست شده باشد (مسألة 10) اگر خون در آب گوشت يا غير آن بريزد در حالى كه مىجوشد آن را نجس مىكند اگر چه خيلى كم باشد و قول به طهارت آن از جهت اين كه آتش مطهر است چنانچه در حديث است ان النار تاكله ضعيف است " سيد بحر العلوم رحمه الله فرموده والدم لا يزال بالبصاق او غليان منه فى الامراق " (مسألة 11) هر گاه سوزن يا چاقو در بدن فرو رود و بيرون آيد و خون آلوده نباشد پس اگر معلوم نباشد كه ملاقات با خون كرده در باطن پاك است و اگر معلوم شود كه ملاقات كرده احوط اجتناب است (مسألة 12) هر گاه از بين دندانها خون بيرون ايد و در آب دهن مستهلك شود پس ظاهر طهارت آن بلكه جواز فرو بردن آن است بلى اگر خونى از خارج داخل دهن شود و مستهلك شود احوط اجتناب است از آن و بهتر اين است كه بمضمضه دهن را تطهير كند (مسألة 13) خون مرده كه در زير ناخن يا پوست بدن باشد اگر مستحيل نشده و صدق خون بر آن مىكند نجس است پس اگر پوست روى آن سوراخ شود كه آب بان برسد نجس مىكند و مشكل است با آن وضو و غسل پس واجب است كه تمام آن را بيرون او رد و اگر جرح داشته باشد واجب است كه چيزى بر روى آن بچسباند مثل جبيرة پس وضو بگيرد يا غسل كند اين در وقتى است كه بداند خون مرده است و اگر احتمال دهد كه گوشت است و كوبيده شده چنانچه غالبا چنين است پس پاك است (م 14) خونى كه در اجزاء محرمه ذبيحه است مثل طحال كه سپر زمى باشد احوط اجتناب از آن است (م 15) خونى كه در موضع ذبح در دهن هاى عروق و استخوان مىماند كه طاهر است و بعد شستن خون ذبح باقى است اگر از خود آن عروق و استخوان است كه متخلف شده پاك است و اگر از جاى ديگر به آنجا رسيده بايد ازاله شود " ششم و هفتم " از نجاسات سگ و خوك صحرائى است نه دريائى و هم چنين است رطوبات و اجزاء هر يك هر چند باشد كه حيوة در انها حلول نكرده باشد مثل مو و استخوان و نحو اين دو و اگر جمع شود يكى از اين دو با ديگري يا با حيوانى ديگر و از ايشان حيوانى متولد شود پس در طهارت و نجاست تابع اسم است پس اگر صدق كرد بر آن اسم سگ يا خوك نجس است و اگر صدق كرد بر او اسم يكى از حيوانات ديگر يا آنكه مثلى در خارج نداشته باشد طاهر است و اگر چه احوط اجتناب است از حيوانى كه متولد از سگ و خوك شود هر گاه صدق نكند بر او