باشد چه از غير او حتى علقه تخم مرغ و احوط اجتناب است از نقطه خونى كه در تخم پيدا مىشود وعلقه نشده است لكن اگر در زرده باشد بسبب آن پرده نازل كه بر روى زرده است سفيده نجس نمىشود مگر آنكه آن پرده پاره شود (مسألة 2) خون باقى مانده در ذبيحه اگر چه طاهر است لكن حرام است مگر آن خونى كه با گوشت است و جزء آن حساب مىشود (مسألة 3) خونى كه در ميان شير پيدا مىشود وقت دوشيدن نجس و منجس است (مسألة 4) بره كه بتذكيه مادرش محكوم بتذكيه شود تمام خون او پاك است لكن خالى از اشكال نيست (مسألة 5) حيوانى كه به تير يا سگ شكارى صيد شده است كه تذكيه آن به غير ذبح و نحر شده آن خونى كه از او خارج شده بى اشكال نجس است و اما آنچه كه باقى مانده است بعد از بيرون رفتن روح آن پس در طهارت آن اشكال است و اگر چه حكم به طهارت خالى از وجه نيست (مسألة 6) اگر شخص خونى ديد و شك كرد كه از حيوان است يا از غير آن محكوم به طهارت است چنانچه هر گاه قرمزى ديد و شك كرد كه آن خون است يا غير خون نيز پاك است و هم چنين پاك است هر گاه دانست كه آن خون فلان حيوان است و لكن نمىداند كه آن حيوان صاحب نفس سائله است يا نه مانند خون مار و نهنگ و هم چنين است هر گاه نداند كه آن خون گوسفند است يا ماهى پس هر گاه ديد در جامه خود خونى را و ندانست كه از خودش است يا از پشه و كيك پاك است بلى اگر شك كند در خون مانده در جوف ذبيحه كه آيا قسم طاهر آن است يا قسم نجس از جهت شك در اين كه آيا على المتعارف خون او خارج شده است يا نه اصل در آن نجاست است از جهت استصحاب حالت سابقه لكن خالى از اشكال نيست ومحتمل است تفصيل ما بين اين كه سبب شك اگر احتمال برگشتن خون است به جهت نفس كشيدن در اينجا پاك است و اگر به جهت احتمال آنست كه سر مذبوح در موضع بلندى بوده نجس است به جهت اصالة عدم رد در اول واصالة عدم خروج مقدار متعارف در ثانى (مسألة 7) هر گاه آب زردى از زخم يا دمل بيرون آمد و شخص شك كرد در آنكه آن خون است يا غير خون پاك است و هم چنين پاك است اگر در تاريكى چيزى بيرون آمد و شك كرد كه آن خون است يا چرك و واجب نيست بر او استعلام (مسألة 8) هر گاه در وقت خاروندن بدن رطوبتى بيرون آمد و ندانست كه آن خون است يا آب زرد پاك است (مسألة 9) زردابه كه بسته مىشود بر روى زخم وقت خوب شدن آن پاك است