(مسألة 12) مجرد بيرون رفتن روح باعث نجاست بدن است و اگر چه سرد نشده باشد بدون فرقى ما بين انسان و غير انسان بلى وجوب غسل مس ميت انسانى مخصوص است به بعد از سرد شدن (مسألة 13) مضغه نجس است و هم چنين است بچه دان و قطعه گوشتى كه در وقت زائيدن با بچه بيرون مى آيد (مسألة 14) هر گاه عضوى از زنده قطع شود لكن به پوستى آويخته باشد پاك است ما دام كه اتصال باقى باشد و نجس است اگر بالمره جدا شود بلى اگر قطع شد دست انسان مثلا و آويخته شد به پوست نازكى احوط اجتناب است (مسألة 15) جند كه معروف است خصيه سگ ابى است اگر معلوم نباشد اين مطلب و احتمال برود نبودن آن از اجزاء حيوان پاك و حلال است و اگر معلوم باشد كه همان خصيه سگ ابى است بى اشكال حرام است لكن محكوم به طهارت است چون معلوم نيست كه صاحب خون جهنده باشد (مسألة 16) در حين دندان كندن يا ناخن گرفتن اگر گوشتى با آن جدا شود اگر خيلى كم باشد پاك است و الا نجس است (مسألة 17) هر گاه شخص مجردى يافت و شك كرد كه استخوان طاهر العين است يا نجس العين پاك است اگر چه معلوم باشد كه از انسان است و نداند كه از كافر است يا از مسلم (مسألة 18) پوست مطروح كه معلوم نباشد از حيوان صاحب خون جهنده است يا از غير آن مثل ماهى مثلا محكوم به طهارت است (مسألة 19) حرام است بيع ميته لكن اقوى جواز انتفاع بان است در جائى كه طهارت در آن شرط نيست " پنجم " از نجاسات خون از هر حيوانى است كه صاحب خون جهنده باشد چه آدمى چه غير آدمى كبير باشد يا صغير كم باشد خون يا بسيار و اما خون حيوانى كه صاحب نفس سائله نباشد پس پاك است خواه بزرگ باشد يا كوچك مانند ماهى و پشه و كيك و هم چنين است خونى كه از غير حيوان باشد مثل خونى كه در زير احجار يافت شد بعد از قتل حضرت سيد الشهداء ارواحنا فداه و استثناء شده از خون نجس حيوان آن خونى كه باقى مىماند در ذبيحة بعد از بيرون آمدن خون متعارف خواه در عروق باشد يا در گوشت يا در دل يا در جگر در هر جا كه باشد پاك است بلى اگر خون مذبح كه از محل خود حركت كرده است بر گردد بجوف بسبب نفس كشيدن مذبوح يا به جهت بودن سر ذبيحه در علو آن خون برگشته نجس است و شرط است بنابر احوط در طهارت خون متخلف در ذبيحه آنكه آن ذبيحه حلال گوشت باشد پس خون متخلف از غير ماكول اللحم نجس است بنابر احوط (مسألة 1) علقه كه خون مستحيل از نطفه باشد نجس است چه از آدمى