از آن كه كمتر از كر باشد يخ نكرد هر گاه نجاست بان بر خورد نجس مىشود هر چه از يخ كم كم آب شود نيز نجس مىشود چنانچه هر گاه برف بسيارى باشد و مقدارى از آن كه كمتر از كر باشد آب شود آن هم بملاقات نجاسة نجس مىشود پس يخ و برف هر چه زياد باشد حكم ماده ندارد (مسألة 6) هر گاه در آبى شك شود كه به قدر كر است يا نه اگر حالت سابقه او معلوم است حكم آن حالت بر او جارى است و الا در حكم قليل است بنابر احوط و اگر چه اقوى عدم تنجس آن است بملاقات بلى جارى نمىشود بر او حكم كر پس پاك نمىكند آن چيزى را كه در تطهير محتاج است به ريختن كر بر او و حكم نمىشود به طهارت متنجسى كه در آن شسته شود (مسألة 7) ابى كه در سابق قليل بوده و بعد كثير شده و ملاقات با نجاست هم كرده و معلوم نيست كه ملاقات پيش بوده يا كريت اگر تاريخ هر دو مجهول است يا تاريخ كريت معلوم باشد حكم به طهارت آن مىشود و اگر چه احوط اجتناب است و اگر تاريخ ملاقات معلوم باشد حكم به نجاست مىشود و اما آبى كه در سابق كر بوده و بعد قليل شده و ملاقات با نجاست هم كرده در صورت جهل به تاريخ هر دو يا علم به تاريخ ملاقات نيز محكوم بطهارتست و احتياط پيش هم در آن جارى است و اگر تاريخ قلت معلوم باشد محكوم به نجاست است (مسألة 8) هر گاه نجاستى در كر ديد و ندانست كه نجاست پيش از كريت در آن واقع شده يا بعد حكم مىشود به طهارت آن مكر در وقتى كه بداند تاريخ وقوع را (مسألة 9) اگر كريت و ملاقات با نجس در آن واحد حاصل شود آن آب پاك است و اگر چه احوط اجتناب است (مسألة 10) هر گاه دو آب باشد يكى كر و ديگر قليل و معلوم نيست كه كدام يك از آن دو كر است پس از نجاستى واقع شده در يكى معين يا غير معين از آن دو حكم به نجاست نمىشود و اگر چه احوط در صورت تعين اجتناب است (مسألة 11) هر گاه دو آب باشد كه يكى معين از آن نجس باشد و نجاست ملاقات كند به يكى غير معين از آن دو آب حكم نمىشود به نجاست آب طاهر از آن (مسألة 12) هر گاه آب كرى باشد مشكوك كه آيا مطلق است يا مضاف و نجاست بان ملاقات كند حكم نمىشود به نجاست آن و اگر دو كر باشد يكى مطلق و ديگر مضاف و بدانيم كه نجاست به يكى غير معين از آن دو برخورده حكم مىشود به طهارت هر دو (مسألة 13) آب قليل نجس را هر گاه آب طاهر يا نجس بران داخل كنند تا به حد كر برسد نجس است بنابر اقوى [فصل چهارم] در بيان حكم آب باران است آب باران در حال باريدن مثل