چه خالى از اشكال نيست هم چنان كه در خبر عدل واحد نيز اشكال است (مسألة 10) حرام است آشاميدن آب نجس مگر در حال ضرورت و جايز است خورانيدن آن به حيوانات بلكه به اطفال و جايز است فروختن آن با اعلام به نجاست آن (فصل هفتم) در احكام غساله است آبى كه استعمال شده در وضو پاك و پاك كننده است از حدث و خبث و هم چنين است ابى كه استعمال شده در اغسال مستحبه و اما آبى كه استعمال شده در حدث اكبر پس با طهارت بدن اشكالى نيست در طهارت آن و پاك كردن او خبث را و اقوى جايز بودن استعمال آن است در رفع حدث نيز و اگر چه احتياط در تجنب از آن است با بودن غير آن و اما آبى كه استعمال شده در استنجاء و اگر چه استنجاء از بول باشد پس با شروطى كه بعد از اين ذكر خواهد شد پاك و پاك كننده خبث است نيز لكن جايز نيست استعمال آن در رفع حدث و نه در وضو و غسل مندوبين و اما آب مستعمل در رفع خبث غير استنجاء پس جايز نيست استعمال آن در وضو و غسل و در طهارت و نجاست آن خلاف است و اقوى آنست كه غساله كه ازاله عين بان شده نجس است و در غسله غير مزبله احوط اجتناب است (مسألة 1) قطرات آبى كه در وقت غسل كردن در ظرف آب آن مىريزد اشكال ندارد و اگر چه قائل شويم به جايز نبودن استعمال غساله حدث اكبر (مسألة 2) شرط است در طهارت آب استنجاء چند امر " اول " آنكه تغيير نكرده باشد يكى از اوصاف ثلثه آن " دويم " آنكه از خارج نجاستى بان نرسيده باشد " سيم " آنكه تعدي فاحش نكرده باشد " چهارم " آنكه با بول يا غائط نجاستى ديگر مثل خون بيرون نيامده باشد بلى خونى كه جزء بول يا غائط حساب مىشود باكى ندارد " پنجم " آنكه نباشد در آب استنجاء اجزائى از غايط بطورى كه تميز داده شود اما هر گاه بوده باشد با او كرمى يا جزئى از غذا كه هضم نشده باشد يا چيز ديگر كه صدق غايط نكند باكى ندارد (مسألة 3) شرط نيست در طهارت آب استنجاء كه اول آب بريزد بعد دست بمالد اگر چه احوط اشتراط است (مسألة 4) اگر به قصد استنجاء دست به نجاست رسانيد بعد اعراض كرد از استنجاء كردن و بعد عود كرد اگر همان حين عود كند ضرر ندارد و الا حكم آب استنجاء را ندارد (مسألة 5) در طهارت آب استنجاء فرق نيست ما بين غسله اولى و ثانيه در مثل بول كه تعدد در آن معتبر است (مسألة 6) هر گاه غايط از غير مخرج طبيعى بيرون آمد پس اگر هما مخرج معتاد شده حكمش حكم طبيعى است و اگر معتاد نشده حكم آن حكم ساير نجاسات است