در بيان حال ميرزا رفيعا و مصنفات آن مرحوم و بعضى از علماء واجلاء بعد از آن برگردى مقابل قبر فاضل طرف دست راست راه كه ميان تخت فولاد و به طرف شيراز مى رود - به فاصلهء زيادى - تكيهء ميرزا رفيعا است كه گنبدى هم دارد و از بناى شاه سليمان صفوي است و در توى عمارت ميان آن، قبر مرحوم ميرزا رفيعاى نائينى است كه از جمله علماى كاملين بوده. قبر او توى ايوانچه جلو گنبد است. صاحب تصنيف و تأليف، و كتابهاى بسيار وقف نموده كه فعلا نزد اولاد اوست، و محل انتفاع علما است.
و اولاد او ساداتى هستند اردستانى، دور نيست بعد از آن مرحوم به اردستان رفته اند.
و آن بزرگوار از بزرگان علماء زمان شاه صفى بوده، و كتاب شجره الهيه در اصول دين فارسي براى شاه نوشته، و رسالهء ثمره هم نوشته (مختصر شجره)، و رسالهء تشكيك وحواشي بر مختلف علامه، و شرح اصول كافى. و از استاد‌هاى مجلسي است.
وفات او در هزار و هشتاد يا هشتاد و دو.
و بيرون عمارت طرف جلو رو كه با قبر ميرزا رفيعا كه توى عمارت است فاصله كمى دارد، قبر مرحوم ميرزا محمد على ميرزا مظفر است. سنگ سياهى روى قبر اوست به خط رقاع نوشته و آن بزرگوار از زهاد و از دنيا گذشته‌هاى كامل و عالم و فاضل و امام مسجد على بوده.
گويند هيزم و روغن چراغ خود از بازار مى گرفته، وقت امامت كنار محراب مى گذارد، من بعد به خانه مى برده و با وضع فقر كمال مواظبت در آداب شريعت داشته. از بىاعتنائىهاى او به دنيا وضعهاى غريب نقل مى كنند: گويند وقتى