اصل ايشان از مازندران و در محله خاجوى اصفهان توطن نموده. عالمى محقق وكامل در حكمت و كلام و فقه و اصول، بلكه مطلق معقول و منقول، خيلى با ادراك و فهم كامل و با زهد در دنيا وحسن خلق و تواضع و مستجاب الدعوة، و در پيش پادشاه و اعيان محترم و با عظم. حتى آنكه نادر شاه در ميان علماء آن زمان، اين بزرگوار را خيلى احترام مى نموده و فرمايش او را قبول مى كرده و عمده به جهت ترك دنيا و قناعت كردن و چشم از همه خلق پوشيدن بوده است.
و در زمان غلبه افغان و گرفتارى اهل اصفهان و آن واقعهء عظيمه مبتلى شده، و گرفتار صدمات آزردن و حبس شدن و مال او را بردن. همين قدر خود فرموده كه به حمد الله عرض و زندگى و ايمان و نقص اهل و اولاد و خويشان او باقى مانده، در آن زمان كه همه اينها در مسلمانان اصفهان بر باد رفته، نعوذ بالله.
بالآخرة به جهت سختى اصفهان به خاتون آباد دو فرسخى اصفهان منزل نموده كه آنجا آسوده بوده، و اگر بعد از وقعهء افغان باقى نمانده بود شايد اسمى از او نمى ماند با اين همه كمالات.
و آن بزرگوار كتابهاى خوب و رساله‌هاى مرغوب دارد: شرح اربعين، شرح مدارك، فوائد رجال، جامع الشتات در متفرقات، حاشيهء اربعين شيخ بهائي، حاشيهء آيات الاحكام اردبيلي، هداية الفؤاد در معاد، رسالهء امامت، رسالهء حرمة غنا در رد آخوند ملا محمد باقر سبزوارى، رسالهء فارسيه رد بر صوفيه، و رساله‌اى در ما لا يتم فيه الصلاة، ورسالهء رضاع در رد مير داماد، رساله‌اى در تفصيل عيد نوروز كه چه روزى است، ورسالهء ابطال زمان موهوم، شرح دعاى صباح، و رساله‌اى در فضل اولاد فاطمه (سلام الله عليها) و اين كه نسب شريف كه از مادرى منتسب به آن حضرت باشد در اين فضيلت داخل است. و خود آن بزرگوار خيلى اخلاص و محبت به سادات فاطميه داشته، و رساله‌هاى ديگر هم