واقعا بديع الزمان بود، در كمال فقر به وضع پاكيزگى واستغناء، و در دو مسجد طرفين بازارچهء وزير قرب درب امام امامت مى نمود، خواص و مقدسين حتى از محلات بعيده حاضر، همه صبح و شبهاى تعطيل به منبر و مسائل و مواعظ خيلى سهل و روان و پر فائده، خيلى شوخيهاى مليح در منبر و غير منبر داشت.
طبع شعر خوبى، اطلاع وحفظ تامى در اشعار و تواريخ و اخبار. و مدرس مدرسهء نماورد بود. مخصوصا در قوانين و شرح لمعه استاد، و شرح كبير و فرائد و متاجر را تدريس مى نمود، و اغلب فضلاء و علماء عصر كه اصفهان آمده از شاگردان ايشانند.
حواشى بر قوانين نوشته، اجزائى در فقه در خراج و مقاسمه و غير آن، و در حسن خلق و اخلاق كامله ممتاز.
از شاگردان مرحوم آقا مير سيد محمد شهشهانى ومرحوم حاجى ملا حسين على ومرحوم حاجى شيخ محمد باقر، و مجاز از حاجى وشيخ و ديگران از علماء.
وفات او سنهء 1318.
در ذكر تكيهء حاجى محمد جعفر آباده‌اى‌ و در طرف راست مقابل اين تكيه، قدرى بالاتر، تكيهء مرحوم حاجى محمد جعفر آباده‌اى است كه تكيهء مرغوبى است، خوش وضع و منزل دار قبر مرحوم حاجى آباده‌اى در وسط گنبد است.
و اين مرحوم از شاگردان مرحوم حجة الاسلام حاجى سيد محمد باقر بوده كه همراه آن مرحوم به مكه مشرف شده. و خودش عالمى محقق و بسيار زيرك و دانا و با تدبير بخصوص در مرافعات و تمام كردن آنها. و رسالهء عمليه نوشته و مقلدين هم داشته.