بعد از آنچه عمله جات سلطاني زياده از قرار داد سلطان بظلم ميگيرند واو نتواند سرا وعلانية منع شان نمايد وندهد وضامن نيست در اين صورت حصه فقرا را ازآن زياده چه از خود غله بگيرند يا از غير آن در صورتيكه آن ظلم عالم عام بخلاف آنكه ظلم بخصوص او باشد كه در اين صورت هر گاه از غير غله بگيرند احوط ضمان حصه فقرا مىباشد بلكه در جائيكه ظلم عام باشد واز غير غله بگيرند احوط نيز ضمان آن است بخلاف آنكه از خود غله بگيرند قهرا كه ضامن نيست زيرا كه در اين صورت بر مالك وفقير هر دو ظلم شده (مسألة 16) اقوى آن است كه وجوب زكوة بعد از بيرون كردن تمام مصارف زراعت است ازآن چه مصارف قبل از زمان تعلق چه بعد ازآن چنانكه اقوى اعتبار نصاب است بعد از اخراج مصارف آن هر چند احوط اعتبار نصاب پيش از بيرون كردن آن است بلكه احوط بيرون نكردن مصارف زراعت است خصوص مصارف بعد از زمان تعلق ومراد بمصارف چيزهائي است كه زراعت ودرخت محتاج بان است از اجرت فلاح ونگهبان وكسيكه آب بان ميدهد واجرت زمين در صورتيكه اجاره كرده باشند واجرة المثل آن اگر غصبى باشد واجرت حفظ زراعت واجرت حصاد آن وچيدن ميوه و خشكانيدن ميوه واصلاح جائي كه ميوه را آفتاب كنند واجرت كندن نهر وغير آن مثل نقص اسباب زراعت ونقص حيوانات آب كش حتى نقص رختهاى مالك ونحو آن وهر گاه سبب نقص مشترك باشد ميان آن زراعت وغير آن مقدار نقصى كه بزراعت پيدا شده از آن بيرون ميرود (مسألة 17) قيمت بذريكه زكوة آنرا داده باشند يا آنكه متعلق زكوة نباشد از مؤنه زراعت محسوب است ومناط قيمت روزيستكه بزرع تلف كرده (مسألة 18) اجرت عامل از مؤنه زراعت است بخلاف آنكه خود مالك عامل زراعت باشد كه اجرت او از مؤنه محسوب نيست وهم چنين پسر مالك با زوجه اش يا اجنبى هر گاه مجانا كارهاى زراعت را كرده باشد اجرت آنها محسوب نيست چنانچه اجرت زمين واجرت گاوهائيكه ملك مالك باشد از مؤنه محسوب نيست (مسألة 19) هر گاه زراعت را بخرد ثمن آن از مؤنه زراعت است وهم چنين اگر درخت انگور يا خرما را اجاره كند اجرة آن از مؤنه است بخلاف آنكه خود زمين يا درخت يا گاو كاركن را بخرد كه ثمن آن از مؤنه محسوب نيست (مسألة 20) اگر زراعت كند با جنس زكوى غير آن را مصارف را قسمت بر هر دو كند در صورتيكه هر دو مقصود بزرع باشند بخلاف آنكه مقصود او غير زكوى باشدوبعد از اتمام عمل قصد