با دست راست و با دست چپ هر گاه در آن انگشترى باشد كه نام خدا در آن نقش باشد به شرط آنكه ملوث نشود و الا حرام است و طول دادن در بيت الخلا وتخلى بر قبور مؤمنين هر گاه موجب هتك ايشان نباشد و الا حرام است و همراه داشتن پول سفيد بلكه مطلقا هر گاه اسم خدا بر آن نقش باشد مگر آنكه پنهان باشد (و بعيد نيست الحاق هر چه محترم باشد مثل قرآن بعضا او كلا و تربت سيد الشهداء عليه السلام و مانند اينها) و مكروه است سخن گفتن در غير مقام ضرورت مگر آنكه ذكر خدا يا آية الكرسى يا حكايت اذان يا دعاى در حق عطسه كننده به گفتن يرحمك الله باشد (مسألة 1) مكروه است حبس كردن بول يا غائط و گاهى حرام مىشود مثل آنكه ضرر داشته باشد و گاهى واجب مىشود مثل اين كه شخص با وضو باشد و وقت نماز هم تنگ شده باشد به حدى كه اگر بخواهد تخلى كند ديگر وقت گنجايش وضو و نماز نداشته باشد و گاهى مستحب مىشود مثل اين كه ادراك امر اهمى موقوف بر آن باشد (مسألة 2) در چند وقت بول كردن مستحب است وقت اراده نماز و وقت اراده خواب و پيش از جماع و بعد از بيرون آمدن منى و پيش از سوار شدن بر حيوانات در جائى كه پياده شدن و سوار شدن بر او مشكل باشد و پيش از سوار شدن در كشتى هر گاه بيرون آمدن دشوار باشد (مسألة 3) اگر لقمه نانى در بيت الخلا افتاده باشد مستحب است آن را برداشته بعد از بيرون آمدن از بيت الخلا آن را بشويد و بخورد.
(باب پنجم در احكام وضو و در آن چند فصل است) (فصل اول) در موجبات و نواقض وضو وان چند امر است (اول و دوم) بول و غائط است كه خارج شود از موضع اصلى چه معتاد باشد چه غير معتاد يا از موضع عارضى با انسداد اصلى يا بدون آن به شرط آنكه معتاد باشد يا خروج آن بر حسب خروج معتاد باشد پس در عارضى غير معتاد كه خروج آن بر حسب خروج متعارف نباشد اشكال است و احوط ناقض بودن آن است مطلقا خصوص هر گاه در پائين معده باشد و فرق نيست ما بين اين كه كم باشد يا زياد حتى اگر به قدر يك قطره بول باشد يا آنكه سر شيشه اماله كه بيرون مىآيد آلوده بغائط باشد بلى رطوبات ديگر غير بول و غائط كه از مخرجين بيرون مىآيد ناقض نيست و هم چنين است كرم و هسته خرما و شياف و امثال اينها هر گاه آلوده بغائط نباشند (سيم) بادى است كه خارج شود از مخرج غائط به شرط آنكه آن از معده باشد خواه با صدا