لازم است (مسألة 17) صله كه روى زخم مىبندد مادام كه كنده نشده است و جزء بدن محسوب است شستن روى آن كافى است هر چند آن زخم خوب شده باشد و كندن آن سهل باشد و اگر بر روى زخم دوائى گذارده اند كه بان چسبيده وبمنزله پوست شده است حكم جبيره را دارد و بعد از خوب شدن زخم اگر كندن آن مشقت نداشته باشد بايد آن را بكند (مسألة 18) چركى كه در ظاهر بشره است هر گاه جرم مرئى نباشد واجب نيست ازاله آن و اگر چه وقت كيسه كشيدن فتيله شود و بسيار باشد ما دامى كه صدق كند بر آن شستن بشره و هم چنين پرده از گل يا گچ يا آهك كه روى بشره را گرفته باشد كه آب به زير آن برسد بر وجهى كه صدق شستن كند ازاله آن لازم نيست بلى هر گاه شك كند در آنكه آيا آب به زير آن مىرسد يا نه واجب است ازاله آن (مسألة 19) شخص وسواسى كه يقين بحصول غسل نمىكند رجوع كند بمتعارف از مردم (مسألة 20) هر گاه در دست يا در جاى ديگر از مواضع وضو خارى رفت واجب نيست كه به جهت وضو يا غسل آن را بيرون آورند بلى اگر به نحوى باشد كه اگر آن را بيرون بياورند موضع آن ظاهر حساب شود در اين صورت لازم است كه آن را بيرون آورند اگر مشقت نداشته باشد (مسألة 21) وضوء ارتماسى صحيح است با مراعات الاعلى فالاعلى لكن در دست چپ بايد در وقت بيرون آوردن دست از آب قصد شستن كند يعنى قصد كند كه هر جزء جزئى كه مشرف بر بيرون آمدن از آب مىشود جريان آب بر آن غسل وضوئى باشد تا مسح به آب جديد نشود و در شستن دست راست نيز بايد چنين كند مگر آنكه قدرى از دست چپ را بطريق غير ارتماس بشويد كه دست راست در آن اعمال شود (مسألة 22) اگر كسى در زير باران بايستد و بباريدن باران بر صورتش به قصد وضو دست بمالد از بالا به پائين و هم چنين كند در دستها وضوء او صحيح است با مراعات اين كه مسح ببقيه آب وضو شود نه به آب جديد و هم چنين است اگر در زير ناودان بايستد بلكه اگر باران همه اعضاى او را تر كرده باشد و او دست بمالد بر صورت و دستها به قصد وضو كافى است اگر جريان صدق كند و هم چنين است اگر برود زير آب و بعد كه بيرون آمد و بدن او تر است چنين كند (مسألة 23) هر گاه شك كند در چيزى كه آيا از ظاهر محسوب است يا از باطن احوط آنست كه او را بشويد مگر اين كه در سابق از باطن محسوب مىشده و حالا شك مىكند كه آيا ظاهر گرديده يا نه چنانچه شستن آن معين است هر گاه در سابق ظاهر بوده