از پائين تر قطع شده واجب است بر او شستن بقيه هر چه مانده باشد و اگر از مرافق قطع شده به اين طريق كه مفصل را جدا كرده اند بايد آن قدر از استخوان بازو كه جزء مرفق بوده بشويد (مسألة 11) هر گاه شخص يك دست زيادى داشته باشد پس اگر پائين از مرفق است واجب است شستن آن نيز مثل گوشت زيادى و اگر بالاى مرفق است پس اگر معلوم باشد زيادتى آن واجب نيست شستن آن و كفايت مىكند شستن دست اصلى و اگر معلوم نباشد زيادى از اصلى واجب است كه هر دو را بشويد و مسح سر و پا را بهر دو بايد بكشد از باب احتياط و اگر هر دو اصلى باشند واجب است نيز كه هر دو را بشويد و كفايت مىكند مسح كشيدن بهر كدام كه خواهد (مسألة 12) چرك زير ناخن هر گاه زايد از قدر متعارف نباشد واجب نيست ازاله آن مگر در وقتى كه زير آن چرك از ظاهر محسوب شود كه در اين حال احوط ازاله آن است و اگر زائد بر متعارف باشد واجب است ازاله آن چنانچه اگر ناخن خود را گرفت كه زير آن ظاهر شد واجب است شستن آن بعد از ازاله چرك آن (مسألة 13) آنچه متعارف بين عوام است كه از مرفق تا بند دست مىشويند نه تا سر انگشتان چون كفين را از اول شروع در وضو شسته اند به گمان اين كه وظيفه واجبى وضو بوده است اين بلا اشكال جايز نيست و وضوى ايشان باطل است (مسألة 14) هر گاه جزئى از موضع شستن كنده شود بايد زير آن كه ظاهر شده شسته شود هر چند هنوز به پوستى آويخته باشد بلكه خود آنچه را كه آويخته است نيز مادام كه بالمره قطع نشده بايد شست اگر چه اتصال آن خيلى ضعيف باشد و لازم نيست كه آن را قطع كند تا تمام موضع اتصال شسته شود اگر چه در صورتى كه حرج نباشد و در نظر عرف شئ خارجى حساب شود قطع آن احوط است (مسألة 15) هر گاه دست تركيده باشد اگر تركها وسيع است بطورى كه توى انها ديده مىشود واجب است كه آب به آن جا برسد و الا لازم نيست و اگر محل شك شود واجب نيست به جهت عمل به استصحاب عدم وجوب و اگر چه احوط شستن است (مسألة 16) آبله هائى كه در دست مىشود مادام كه هست شستن روى آن كافى است بلكه اگر پاره شود و پوست آن باقى باشد نيز چنين است و لازم نيست كه آن پوست را بكند و اگر بعض آن كنده شده است شستن زير آن كه ظاهر شده لازم است و در بقيه شستن روى آن بس است بلى اگر آن پوست برخواسته است و گاهى مىچسبد به محل خود و گاهى دور مىشود در اين صورت شستن زير آن