مغفرت كنند از او تعالى و طلب مغفرت كند براى آنها رسول هر آينه خواهند يافت او تعالى را توبه قبول كننده و بسيار مهربان اين آيه شريفه به كمال ايضاح ترديد مذهب غير مقلدين مىكند زيرا كه لفظ جاؤوك عام است از دور بيايند يا از نزديك پس آنچه اين محرومان مىگويند كه سفر روضه مباركه حضرت خير البريه حرام و شرك است صريح مخالف و مصادم قول او تعالى است زيرا كه مجيئت از دور به غير سفر ممكن نيست فاستغفروا الله ندا مىكند كه دعاى مغفرت و قضاى حاجات در اماكن متبركه مقدسه مقبول است ور نه استغفارى الهى در هر مكان ممكن بود فاء تعقيبى زياده تر توضيح آن مىكند يعنى استغفارى كه پس از مجيئت واقع شود آن مقبول است ترديد است قول محرومان را كه او تعالى هر جا دانا و بينا است اماكن مقدسه را تاثيرى و دخلى در آن نيست واستغفر لهم الرسول باب شفاعت كشاد گويا كه استغفار رسول شرط مغفرت است كه استغفار الهى آن وقت مفيد مىافتد كه مقرون شود به استغفار رسول و آنچه اين محرومان انكار شفاعت مىكنند و مىگويند كه شفاعت به غير اذن كسى نمىتواند استدلالا بقوله تعالى من ذا الذى يشفع عنده إلا باذنه گوييم بالكل صحيح به غير اذن كسى نمىتواند شفاعت كرد اما رسول مقبول را اذن شده است كه مقام محمود موعود همين مقام شفاعت كبرى است بدليل حديث صحيح اعطيت الشفاعة به صيغه ماضى و اگر محرومان اعتراض آرند و گويند كه اين آتيه مخصوص به حالت حيات او بود عليه الصلوة والسلام گوئيم لفظ إذ ترديد مىكند اعتراض شما را كه إذ مخصوص به زمان دون زمان نيست پس از اين كريمه سه امر ثابت شد سفر روضه مطهره او عليه الصلوة والسلام و اجابت دعا در اماكن مقدسه