است دربارهء آخوند گزى مىنويسد:
" ديگر از استادان بزرگوار من مرحوم آخوند ملا عبد الكريم گزى است. وى به راستى شيخ بهائى عصر خود بود و مرجعيت تامهء قضا و فتوا داشت، و در عين اينكه سى چهل سال تمام امور قضائى اصفهان و توابعش در دست أو بود، شبى كه در گذشت خانوادهء أو نفت چراغ و نان نداشتند. و مرحوم فشاركى از محل وجوهات حواله داد تا براى خانوادهء أو شام شب و لوازم معيشت تهيه كردند. و من خود يكى از حاضران آن واقعه و مباشر آن خدمت بوده ام. اول آفتاب و پيش از ظهرها و اوايل شب، پس از نماز مغرب و عشاء حوزهء درس فقه و اصول داشت... وى همه نوع حق ولى نعمتي بر گردن من دارد...
خدايش بيامرزد كه چه بزرگ مردى بود... آن مرحوم طبع شعر داشت و گاهى عصرهاى جمعه انجمن شعراى شيدا را نيز زينت مى داد ". (1) آن مرحوم حدود ده كتاب و رساله نوشته است، اما از بين آنها كتاب " تذكرة القبور " از شهرت بيشتر برخوردار است.
اين كتاب ارزشمند و كم حجم حاوى شرح حال يكصد نفر از عالمان بزرگ و عارفان بلند مرتبه و شاعران معروف و مدفون در اصفهان و توابع آن مى باشد. و چون به فارسي تأليف شده فوق العاده مورد استقبال عامهء مردم واقع گرديده است.
ايشان در حدود سال 1260 متولد و در سال 1339 ه‍ ق (مطابق 1300 شمسى) وفات يافته، و در تخت فولاد اصفهان، در تكيه كازرونى مدفون گرديد.