نيست واگر مثل ريزه هاى طعام باشد قطع نماز واجب نيست ونمازش صحيح است وبر هر دو تقدير روزه اش صحيح است (مسألة 77) بعض علماء گفته اند كه جايز است صائم عمدا انگشت خود را داخل حلق كند وچيزيكه فرو رفته بيرون اورد لكن در صورتيكه ان چيز بحلق رسيده باشد مشكل است واحوط ترك ان است (مسألة 78) باكى نيست بآروغ زدن قهرى هر چند بسبب ان چيزى از طعام بيرون ايد وبفضاء دهن رسد وبى اختيار فرو رود بلكه باكى نيست بآروغ زدن عمدى بشرط انكه نداند چيزى از حلق بان بيرون مىايد پس اگر چيزى بيرون امد بايد بريزد واگر بى اختيار فرو رود بحلق روزه اش باطل نمىشود هر چند احوط قضاء ان است ودر اين باب چند فصل است (فصل اول) بدان كه مفطرات مذكوره بجز باقى ماندن بر جنابت كه كلام در ان مفصلا ذكر شد در خصوص صورت عمد واختيار روزه را باطل مىكند بخلاف انكه سهوا يا بدون اختيار واقع شود كه مبطل نيست بدون فرق بين اقسام روزه از واجب معين وموسع ومندوب وفرقى نيست در باطل شدن ان در صورت عمد بين انكه عالم باشد يا جاهل قاصر يا مقصر ونه بين مكره وغير ان پس هر گاه كسى را اكراه كنند بافطار واز خوف ضرر بر فرض ترك كردن افطار كند روزه اش باطل مىشود بنابر اقوى بلى اگر كسى بقهر چيزى بحلق او بريزد وفرو رود باطل نمىشود (مسألة 1) اگر كسى نسيانا افطار كند وبگمان انكه روزه اش باطل است بعد از ان عمدا افطار كند روزه اش باطل مىشود چنانچه باطل مىشود بافطار بگمان انكه روزه ندبى است وابطال ان جايز است وبعد از ان متذكرشود كه واجب بوده (مسألة 2) اگر بموجب تقيه از ظالمى افطار كند باطل مىشود (مسألة 3) اگر لقمه در دهان گذارد وبسبب نسيان روزه بخواهد فرو برد وپيش از فرو بردن متذكر شود بايد بيرون اورد و هر گاه با امكان بيرون اوردن ببلعد باطل مىشود بلكه كفاره بايد بدهد نيز وهم چنين در صورتيكه مشغول خوردن باشد وبفهمد فجر طالع شده كه بايد آنچه در دهن باقى است بيرون اورد (مسألة 4) اگر بدون اختيار مگس يا پشه يا دود غليظ يا غبار داخل حلق او شود باطل نمىشود وبر فرض امكان اخراج ان واجب است بيرون اورد هر چند بمخرج خاء رسيده باشد (مسألة 5) هر گاه تشنگى بر صائم غلبه كند بحديكه خوف هلاكت داشته باشد جايز است كه بمقدار دفع ضرورت اب بياشامد وروزه اش باطل مىشود ولكن باقى مانده روز را بايد از مفطرات امساك