مسافر باشد كه مكلف بافطار است پس هر گاه در رمضان قصد روزه ديگر نمايد باطل است چه بداند رمضان است يا نه چه بداند عدم وقوع روزه ديگر را در ان يا نداند واگر مكلف بروزه رمضان باشد وعالما عامدا قصد روزه ديگر كند مثل انكه قصد قضاء رمضان گذشته كند مثلا از هيچ كدام محسوب نمىشود نه از رمضان ونه از آنچه نيت كرده بلى در صورتيكه جهلا يا نسيانا در رمضان قصد روزه ديگر كند از رمضان محسوب است چنانكه گذشت (مسألة 7) كسيكه روزه روز معينى را نذر كرده در نيت روزه انروز را بايد تعيين كند ولو بنحو اجمال چنانچه گذشت واگر از نذر غفلت نمود ومثلا بقصد قضاء رمضان روزه گرفت از قضا محسوب مىشود واگر با علم وعمد خلف نذر وبقصد قضا روزه بگيرد صحت ان مشكل است (مسألة 8) كسيكه قضاء رمضان امسال وقضاء سال قبل بر او باشد واجب نيست كه در نيت تعيين يك كدام از اندو را بنمايد بلكه روزه بقصد قضا كافى است وهم چنين هر گاه دو روزه نذر كه هر روز بنذرى واجب شده يا دو روزه كفاره بر او باشد كه در اثار با هم مختلف نباشند كفايت مىكند قصد روزه نذر بدون تعيين يكى از انها يا روزه كفاره بدون تعيين (مسألة 9) كسيكه نذر كرده روزه جمعه معينى را ونذر كرده روزه روز معينى را از ماه معينى واتفاقا همان روز از ان ماه همان جمعه باشد كفايت مىكند روزه انروز براى وفاء در نذر واگر قصد هر دو را كند ثواب هر دو را باو دهند واگر قصد يك كدام را كند ثواب ان را باو دهند وديگرى از او ساقط مىشود (مسألة 10) كسيكه نذر كند روزه روز معينى را وروزه انروز اتفاقا چون نيمه شعبان است مثلا مستحب هم باشد پس اگر ان روز را بقصد وفاء نذر ونيمه شعبان روزه بگيرد ثواب آن را باو دهند واگر به نيت نذر بگيرد ثواب آن را باو دهند وديگرى ساقط شود وجايز نيست كه بقصد نيمه شعبان تنها بگيرد وقصد وفاء نذر نكند (مسألة 11) هر گاه در روزه يك روز چند جهت وجوب يا چند جهت ندب يا جهات وجوب وجهات استحباب جمع شود ودر نيت روزه قصد تمام جهات موجوده كند صحيح است وثواب همه را مىبرد واگر به نيت بعضى بگيرد ثواب همان را مىبرد وامر نسبت بساير جهات ساقط مىشود (مسألة 12) وقت نيت روزه شب است هر وقت ان نيت كند كافى است ووقت ان مضيق مىشود بمقارنه طلوع صبح صادق در روزه واجب معين چه رمضان چه غير ان وهر گاه فراموش كرده باشد نيت را يا نداند كه رمضان يا واجب معين ديگر است