دويم تمام واحوط در هر دو صورت جمع است (سيم) از قواطع سفر آنست كه بعد از طى مسافت شرعيه سى روز جائى بدون قصد با ترديد مانده باشد بخلاف صورتيكه پيش از مسافت شرعيه مردد شود كه از زمان تردد بايد تمام بخواند زيرا كه برگشت ان بترديد در سفر كردن است كه برود يا نرود پس در صورت اول اگر جائى بماند ومردد باشد در اقامه ورفتن يا در اقامه وبرگشتن ببلد خود بايد تا سى روز قصر كند وبعد از ان تمام كند ماداميكه آنجا است وحال او حال كسى است كه قصد اقامه ده روز كرده باشد چه بعد از ان زياد بماند يا كم حتى بمقدار يك نماز (مسألة 36) در حكم متردد است كسيكه هر روز عازم باشد كه فردا يا پس فردا يا نه روز ديگر از آنجا بيرون رود ونرود كه تا سى روز قصر وبعد از ان ولو زياده از يك نماز در آنجا نماند تمام بخواند (مسألة 37) در الحاق ماندن يك ماه هلالى بسى روز اگر ابتداى تردد او از اول ماه باشد وجهى است كه خالى از قوت نيست هر چند احوط اكتفاء نكردن بان است (مسألة 38) در سى روز كفايت مىكند تلفيق بانكه مثلا اول زوال ظهر وارد شود وتا زوال ظهر روز سى ويكم بدون قصد جائى بماند چنانچه در اقامه ده روز نيز گذشت هر چند احوط عدم اكتفاء بتلفيق ومراعات احتياط است (مسألة 39) در مكان تردد فرق نيست ميان انكه بلد باشد يا دهكده يا بيابان (مسألة 40) معتبر است يك جا بودن جاى تردد پس هر گاه بعض سى روز جائى باشد وبعض ان جاى ديگر حكم سفر قطع نمىشود وهم چنين اگر در حال تردد مشغول بسير باشد كه بايد بقصر باقى بماند در صورتيكه قطع مسافت كرده بوده ومضر باتحاد جاى تردد نيست خروج از محل تردد به كمتر از مسافت با قصد برگشتن به زودى در صورتيكه عرفا صادق باشد كه سى روز با تردد در آنجا مانده مثل انكه جاى تردد او نجف باشد وبراى زيارت حضرت مسلم ع يا دو ركعت نماز در مسجد كوفه بيرون مىرود وهمان روز يا همان شب يا فرداى انروز برمىگردد (مسألة 41) حكم متردد بعد از سى روز مثل حكم مقيم است در بيرون رفتن از آنجا بكمتر از مسافت با قصد برگشتن بانجا در انكه تمام بخواند در رفتن ومقصد وبر گشتن ومحل تردد هر گاه قصد برگشتن بانجا داشته باشد از جهت انكه جاى تردد او بوده در صورتيكه از آنجا اعراض كرده وبرگشتن بانجا از جهت ان است كه منزلى است از منازل سفر جديد او بايد بمجرد بيرون رفتن قصر بخواند وهم چنين ساير صوريكه سابقا ذكر شده (مسألة 42) اگر بيست