كه سه بوده باطل است واعاده ان مستحب است بلكه در صورتيكه ان نافله بالعرض واجب شده باشد اعاده ان واجب است (مسألة 12) اگر شك كند كه نافله را بجا اورده يا نه بنا گذارد كه بجا نياورده مگر در صورتيكه نافله موقت باشد ووقت ان گذشته باشد (مسألة 13) ظاهر آنست كه ظن در ركعات نافله در حكم شك در ان است كه مخير است ما بين بناء بر اقل يا اكثر هر چند احوط عمل كردن بمقتضاى ظن است ماداميكه موجب بطلان نباشد (مسألة 14) نوافليكه كيفيت خاصه داشته باشد يا سوره مخصوصه يا دعاء خاصى در ان معتبر باشد مثل نماز غفيله ونماز ليلة الدفن ونماز شب عيد فطر اگر مشغول ان شود وان كيفيت را فراموش كند هر گاه برگشتن وتدارك ان ممكن باشد برگردد وتدارك كند هر چند مستلزم زيادتى ركن باشد واگر تدارك ممكن نشود آن را اعاده كند زيرا كه نماز او هر چند صحيح است الا انكه ان نماز مخصوص بعمل نيامده واگر مثلا بعض تسبيحات نماز جعفر را فراموش كند هر وقت بيادش بيايد تسبيحات را قضا كند (مسألة 15) تمام احكام سهو وشك وظن كه ذكر شده در جميع نمازهاى واجبى چه اداء باشد يا قضا از نماز آيات وجمعه وعيدين ونماز طواف جارى است پس هر گاه در انها موجب سجده سهو موجود شود يا سجده يا تشهد در انها فراموش شود ومتذكر نشود مگر بعد از گذشتن محل تدارك بايد بعد از نماز بجا اورد واگر ركنى در انها كم يا زياد شود نماز باطل مىشود بخلاف غير ركن از اجزاء واجبه انها كه زياده ونقيصه انها سهوا مبطل نماز نيست وشك در ركعات انها مبطل نماز است زيرا كه انها دو ركعتى است (مسألة 16) گذشت كه ظن در ركعات در حكم يقين است چه در دو ركعت اول يا در دو ركعت اخيره وچه مظنه موجب صحت نماز باشد يا بطلان ان مثل انكه در شك ما بين چهار وپنج يا بين سه وپنج مظنه كند كه پنج ركعت كرده واما ظن متعلق با فعال ايا ملحق بشك باشد يا بيقين اشكال است وبايد مراعات احتياط شود پس اگر در فعلى از افعال مظنه كند كه بجا اورده وهنوز در محل باشد يا انكه بعد از دخول در غير مظنه كند كه ان فعل را بجا نياورده فرق مىكند بخلاف انكه هر گاه هنوز از محل ان فعل نگذشته مظنه كند كه بجا نياورده يا انكه از محل گذشته باشد ومظنه كند كه بجا اورده كه در اين دو صورت فرقى نمىكند كه ملحق بشك باشد يا بيقين زيرا كه بر هر دو تقدير در صورت اول بايد بجا اورد ودر صورت دويم بايد بگذرد وتفصيل حال آنست كه اگر مظنه كند كه قرائت يا ذكر