بلكه چنين است اگر آقائى خبر دهد به نجاست بدن بنده يا كنيز خود يا رختهاى ايشان در صورتى كه آن بنده و كنيز نزد آقا يا در خانه او باشند (مسألة 11) هر گاه چيزي در دست دو شخصى باشد مثل دو شريك قول هر يك در نجاست آن مسموع است بلى اگر يكى گويد كه آن نجس است و ديگري گويد كه آن پاك است قول هر دو ساقط است چنانچه اگر دو بينه با هم نمايند هر دو ساقط مىشوند و اگر بينه معارضه كند با قول ذي اليد بينه مقدم است (مسألة 12) قول ذي اليد در نجاست معتبر است خواه فاسق باشد يا عادل بلكه مسلمان باشد يا كافر (مسألة 13) در اعتبار قول ذي اليد در صورتى كه طفل باشد اشكال است و اگر چه بعيد نيست قبول آن هر گاه مراهق يعنى نزديك به بلوغ باشد (مسألة 14) شرط نيست در قبول قول ذي اليد آنكه پيش از استعمال باشد چنانچه بعضى گفته اند پس اگر با ابى وضو گيرد و بعد از آن ذو اليد اخبار به نجاست آن كند وضوى او محكوم به بطلان است و هم چنين شرط نيست كه اخبار او در حالى باشد كه در يد او است پس اگر بعد از آنكه يد او خارج شده خبر دهد كه در وقتى كه در يد او بوده نجس بوده در اين زمان محكوم به نجاست خواهد بود و اگر شك در زوال نجاست دارد استصحاب كند (فصل سيم) در كيفيت نجس شدن متنجسات است شرط است در نجس شدن ملاقى نجس يا متنجس آنكه در يك طرف يا در هر دو طرف رطوبت مسريه باشد پس هر گاه هر دو طرف خشك باشند نجس نشود و اگر چه ملاقات با ميته باشد لكن احوط شستن ملاقى ميته انسان است پيش از غسل او و اگر چه هر دو طرف خشك باشند و هم چنين نجس نشود اگر در هر دو طرف يا در يك طرف رطوبتى باشد كه مسري نباشد وملاقى نجس يا متنجس اگر روان باشد همه آن نجس مىشود چون آب قليل مطلق و مثل مضاف هر چه باشد قليل يا كثير آن و مثل روغن روان و امثال آن از مايعات بلى آنچه كه در طرف بالا باشد به نجس شدن پائين آن نجس نشود اگر به نحو جريان باشد مانند آب ابريق كه در بيت الخلا استعمال مىشود بلكه آب سافل نيز نجس نمىشود به ملاقات عالى با نجاست اگر از سافل به عالى جارى باشد مانند فواره و فرقى نيست در اين باب ما بين آب و غير آن از ساير مايعات و اگر ملاقات كننده با نجس جامد باشد يعنى روان نباشد نجاست در آن مختص به موضع ملاقات است چه خشك باشد مانند جامه خشكى كه يك جزء از آن ملاقات با نجس كند يا تر باشد مانند جامه مرطوب و زمين مرطوب پس اگر ملاقات كند نجاست به جزئى