بر ديگرى گذارد وهر دو را بين دو زانو داخل كند بلكه احوط اجتناب از ان است چهارم قرائت قرآن در ركوع پنجم انكه دو دست خود را داخل كند زير رخت متصل بجسد خود (مسألة 28) در واجبات ركوع ومستحبات ومكروهات ان فرقي بين فريضه ونافله نيست وهم چنين در انكه نقصان ركوع موجب بطلان نماز است بلي اقوى عدم بطلان نافله است بزيادى ركوع سهوا (فصل ششم) در سجود است وحقيقت سجود گذاردن پيشاني است بر زمين بقصد تعظيم ودر ان چند مطلب است مطلب اول بدان كه سجده بر چند قسم است اول سجود نماز واز اين قسم است قضاء سجده فراموش شده دويم سجده سهو سيم سجده تلاوت چهارم سجده شكر پنجم سجده تذلل وتعظيم اما سجود نماز پس در هر ركعتى از فريصه ونافله دو سجده واجب است ودو سجده با هم از اركان نماز است كه ترك هر دو با هم مبطل نماز است وهم چنين بزيادتى دو سجده فريضه باطل مىشود چه نقصان وزيادتى از روى عمد باشد يا سهو يا جهل چنانچه باطل مىشود بنقصان يا زيادى يك سجده عمدا بخلاف نقصان وزيادى يك سجده سهوا كه موجب بطلان نيست بنابر اقوى وواجبات سجده چند امر است اول گذاردن هفت موضع بر زمين كه پيشاني ودو كف دست ودو سر زانو ودو انگشت بزرگ پاها باشد ولكن احكام ركن از بطلان بزياده ونقيصه مترتب بر گذاردن خصوص پيشاني است بر زمين نه شش موضع ديگر پس اگر پيشاني را بر زمين گذارد بيجا وساير مواضع را نگذارد زياده حاصل است واگر شش موضع را بر زمين گذارد وپيشاني را نگذارد ترك سجده صادق است دويم ذكر واقوى كفايت مطلق ان است اگر چه احوط اختيار تسبيح است چنانچه در ركوع گذشت الا انكه در تسبيحه كبرى بگويد (سبحان ربى الاعلى وبحمده) سيم طمانينه در حال ذكر واجب بلكه در حال ذكر مستحب نيز در صورتيكه بقصد خصوصيت بگويد پس اگر عمدا شروع بذكر كند قبل از گذاردن هفت موضع بر زمين يا قبل از استقرار ذكر او باطل وهم مبطل نماز است واگر سهوا شروع بان كند وقبل از بلند كردن پيشاني متذكر شود بايد دوباره ذكر را بگويد وهم چنين اگر حال بلند كردن پيشانى يا بعد از ان چيزى از ذكر را بگويد اگر چه يك حرف از ان باشد كه در صورت عمد مبطل نماز است وتدارك ان در صورت سهو ممكن نيست مگر در صورتيكه استقرار را ترك كرده باشد سهوا ومتذكر شود پيش از بلند كردن پيشاني كه بايد