ذكر را اعاده نمايد در حال استقرار چهارم بلند كردن سر از سجده پنجم نشستن بعد از سجده با طمانينه وبعد از ان برگردد بسجده دويم ششم باقي گذاردن تمام هفت موضع را در جاى خود تا ذكر تمام شود پس اگر بعض مواضع را بلند ودر انحال عمدا چيزى از ذكر را بگويد باطل ومبطل نماز است واگر سهوا باشد بايد اعاده كند ذكر را بعد از وضع ان بلى در غير حال ذكر بلند كند يكى از مواضع غير از پيشانى را ودوباره بگذارد عمدا نيز ضرر ندارد وفرق نيست در انكه بلند كردن دست مثلا براى غرضى باشد مثل خاراندن بدن ونحو ان يا بدون ان هفتم مساوى بودن محل پيشاني با محل ايستادن كه پست وبلند نباشد مگر بكلفتى يك خشت يا چهار انگشت بهم پيوسته واين مقدار بلند وپست بودن مانعى ندارد ودر پست وبلندى فرقى نيست بين انكه بطور انحدار باشد يا تسنيم بلى با انحدار كنى زياده از مقدار مزبور ضرر ندارد واقوى عدم اعتبار مساوات است در باقى مواضع سجود نه بعض انها نسبت ببعض ديگر ونه نسبت به پيشانى وبلند وپستى ان مواضع ماداميكه از صدق مسماى سجود بيرون نرود مانعى ندارد هشتم گذاردن پيشاني بر چيزيكه سجده بر ان صحيح باشد از زمين وچيزيكه از ان مىرويد غير از ماكول وملبوس چنانچه در بحث مكان گذشت نهم پاك بودن جاى پيشانى دهم محافظت بر عربيت وترتيب وموالات در ذكر (مسألة 1) پيشاني ما بين محل روئيدن موى سر واخر بينى وابروهاست از جهة طول وما بين دو جبين است از جهة عر ض وواجب نيست تمام پيشانى را بر زمين گذارد بلكه كفايت مىكند سجود بر مسماى ان وبقدر درهم از ان مسمى صادق است قطعا واحوط ان است كمتر از مقدار در هم نباشد واين مقدار هم لازم نيست كه مجتمع باشد وكفايت مىكند انكه اين مقدار را ولو متفرقا بر زمين گذارد با فرض صدق سجده پس سجده بر تسبيح نه پخته جايز است هر گاه مجموع آنچه از جبهه بر دانهاى ان قرار مىگيرد بقدر درهم باشد (مسألة 2) شرط است مباشرت بشره پيشاني با مايصح السجود عليه پس هر گاه بر روى پيشايي حائلي باشد يا بر آنچه بر ان سجده مىكند حائل باشد واجب است حايل را رفع كند حتى چرك كه روى تربت را فرا گرفته باشد كه مقدار درهم از مجموع ان ولو متفرقا خالي از چرك نباشد وهم چنين نسبت به پيشاني زن كه مثلا موى سر ان را گرفته باشد واجب است بمقدار واجب موى آن را دور كند بلكه احوط بر طرف كردن كلى است كه در سجده اول به پيشاني چسبيده باشد