واجب است واستعمال آب در وضوء يا غسل حرام واگر بعمل اورد باطل است (مسألة 22) اگر دو آب دارد يكي پاك وكافى براى طهارت وديگرى نجس وكافى براى اشاميدن تكليف او تيمم است زيرا كه اشاميدن آب نجس حرام است پس آب طاهر را براى اشاميدن نگاه دارد وتيمم كند بلي در صورتيكه ترس از تشنگى حيوان خود داشته باشد نه بر خود واجب است با آب پاك وضوء بگيرد يا غسل كند وآب نجس را براى رفع تشنگى حيوان خود حفظ كند بلكه چون خورانيدن آب نجس بطفل حرمت آن معلوم نيست در صورت خوف بر طفل هم باب پاك وضوء بگيرد يا غسل كند و آب نجس را براى رفع عطش او حفظ كند بخصوص در صورتيكه خود طفل آب نجس را بياشامد بلكه ممكن است گفته شود كه براى رفع عطش رفيق هم جايز است آب نجس را حفظ كند وخودش با آب پاك وضوء بگيرد چون وجوب انكه نگذارد ديگرى بعد از اين مضطر بشرب آب نجس شود معلوم نيست لكن اگر رفيق او فعلا تشنه باشد جايز نيست با وجود آب پاك آب نجس را باو بياشاماند بلي اگر در انحال خود غير بخواهد آب نجس را بياشامد منع او واجب نيست ششم در صورتيكه استعمال آب در وضوء يا غسل مزاحم باشد با واجب اهم از آن مثل انكه بدن يا لباس او نجس باشد و آب او منحصر باشد بمقدارى كه يا صرف كند در رفع حدث يا در رفع خبث كه واجب است ابرا صرف رفع خبث نمايد وتيمم كند زيرا كه طهارت از حدث بدل دار است بخلاف طهارت از خبث علاوه از انكه لزوم صرف آن در خبث مستفاد از اخبار است وبهتر آنست كه آب را اول صرف تطهير بدن يا جامه كند وبعد از آن تيمم كند تا وقت تيمم بي آب بشد پس اگر با آن آب وضوء گرفت يا غسل كرد باطل خواهد بود بسبب انكه در انحال مامور بوضؤ وغسل نبوده بلى اگر در انحال آنچه بر آن تيمم نمايد هم نداشته باشد بايد آب موجود را صرف وضوء يا غسل نمايد بجهة انكه امر او دائر مىشود بين نماز با نجاست بدن يا لباس با وضوء وبين نماز با لباس وبدن طاهر بدون وضوء وتيمم ومراعات رفع حدث اهم است با انكه نماز فقد الطهورين باطل است على الافوى پس رفع خبث براى او نفعى ندارد (مسألة 23) اگر آب بمقدارى دارد كه براى وضوء كافى است ولى براى تطهير تمام آنچه نجس است از بدن ولباس او كافى نيست بنحوى كه اگر تيمم كند باز هم بايد با نجاست بدن يا لباس نماز بخواند در اين صورت مقدم بودن رفع خبث مشكل است بلكه بعيد نيست تقدم رفع حدث باب