شرايط احكام ضروريه نماز و روزه را هيچ نمىدانسته، آيا در صورت مزبوره بر ولد مزبور واجب اقت كه نماز و روزه پدر را قضا نمايد تا هنگام برائت ذمه، اصالتا و نيابتا يا نه؟
جواب: هر چند مشهور علما، واجب مىدانند قضاى هر نماز و روزه [را] كه از پدر، فوت شده باشد و ظاهر اين است كه آنچه بر وجه غير صحيح به عمل آمده به منزله فوت است، و لكن اظهر در نزد حقير، وجوب همان عبادتى است كه به سبب عذرى فوت شده باشد مثل مرض و سفر و امثال آن، ح البته ابراء ذمه والد، امرى است مرغوب و مطلوب، لكن وجوب اين معلوم نيست در هر عبادتى.
254 - سؤال: هرگاه مصلى شك نمايد در ركعت آخر نماز ظهر و ركعت اول نماز عصر و نداند كه ركعت مزبوره از آخر نماز ظهر است يا از اول نماز عصر، چه كند؟
جواب: بنا را به ظهر گذارد و بعد عصر را بكند.
255 - سؤال: هرگاه شك واقع شود فيما بين ركعت آخر نماز مغرب و ركعت اول نماز عشا يا فيما بين ركعت آخر يكى از فرايض و ركعت اول يكى از نوافل چه كند؟
جواب: در همه اينها بنا را بر اول بگذارد و تمام كند و شروع در ثانى كند. و توهم اينكه اين داخل در شك در ركعات مغرب باشد، بى وجه است.
256: سؤال: هرگاه تشهد ركعت آخر، از فرايض سهو شود و بعد از سلام، به خاطرش آيد، در صورت منافى، بعد از سلام و عدم منافى، هر دو صورت را بيان فرمايند.
جواب: هرگاه منافى به عمل نيامده به خاطرش آيد، تشهد را به عنوان قضا بجا آورد و سجده سهو هم از براى سهو تشهد بكند، و همچنين هرگاه منافى به عمل آمده و اگر حدث به عمل آمده، احوط اين است كه وضو بسازد و قضا كند.
257: سؤال: هر گاه قبل از ركوع به خاطر آورد كه دو سجده در نماز ترك شده است، نهايت نمىداند كه از كدام ركعت است يا اين كه دو سجده مذكوره از دو ركعت ترك شده، است يا از يك ركعت؟
جواب: هر گاه يقين كند كه دو سجده با هم فوت شده از يك ركعت، و لكن نداند كه از ركعت اولى فوت شده يا از ركعت ثانيه، ظاهر اين است كه بنابر اين گذارد كه از