و وقت اشتغال فراموش نمايد و نماز اداء يا قضاى خود يا استيجارى بكند، بعد از نماز به خاطرش بيايد، چه صورت دارد؟
جواب: اعاده كند، خواه در وقت باشد يا خارج و خواه نماز خود باشد يا استيجارى.
263 - سؤال: اگر كسى در نماز خود يا استيجارى، تكبيرات مستحبه نماز را در غير محلش بگويد، مثلا تكبير ركوع را در حالت هوى به ركوع و تكبير سجود را پيش از طمانينه بگويد، نمازش صحيح است يا نه؟ و آثم است يا نه؟
جواب: هر گاه به قصد اين كرده كه محل اين تكبيرات در اين اوقات است شرعا و مقصر است در اخذ مسائل، ظاهر اين است كه نماز او باطل باشد و آثم باشد، و اگر غافل بالمره بوده و به اين سبب در صدد تحقيق و اخذ مسئله بر نيامده، آثم نيست و وجوب اعاده هم معلوم نيست، بلى در نماز استيجارى اشكال است، چون بايد در عقد اجاره، منفعت معين و معلوم باشد در نزد طرفين و ظاهر حال مستأجر (در صورتى كه اعتماد به مصداق عرفى متشرعه " صحيح " كرده و اطلاق كرده) هم منصرف مىشود به صحيح نفس الامرى و آنچه غير آن شده باطل است و مستحق اجرت نيست.
264 - سؤال: ظلمه كه در رخوت (1) و فروش (2) مغصوب، نماز مىكنند قضاى نماز بر خود يا بر ورثه ايشان لازم است كه بجا آورند؟ و آيا به علاوه وجوب قضا، رد و انكار بر شارع است؟ و به اين سبب در حكم منكرين ضرورى دين مىشوند يا نه؟ بيان فرمايند.
جواب: بلى نماز در جامه و فرش غصبى عمدا موجب قضاى نماز است بر آن شخص، و قضاى نمازهاى چنينى بعد از فوت آن شخص، مشهور آن است كه بر پسر بزرگ لازم است و وجوب آن بر او مطلقا بر حقير واضح نيست، و لكن هر گاه وصيت كرده باشد، از ثلث مال او استيجار كنند. و هر گاه نكرده، اگر وراث، احسانى به پدر خود بكنند و از براى او استيجار كنند كمال احتياط كرده‌اند.
و آن شخص به مجرد همين، داخل منكر ضرورى دين نمىشود.