مىشود مگر لا إله الا الله كه يك دفعه ذكر مىشود، و زياد كرده مىشود بعد از حيعلات سه گانه قبل از تكبير دو مرتبه قد قامت الصلاة.
و مستحب است درود بر محمد و آل محمد بعد از نام حضرت (صلى الله عليه وآله و سلم)، همچنان كه مستحب است اكمال شهادتين به شهادت به ولايت و اميرى مؤمنان براى على (عليه السلام) در اذان و اقامه.
و اشتباه كرده و سخنى شاذ گفته هر كس آن را تحريم كرده، و آن را بدعت شمرده است. مؤذنان در اسلام [معمولا] كلمه‌اى مقدم بر اذان ذكر نموده و به آن مىپيوندند مثل:
(و قل الحمد لله الذى لم يتخذ ولدا...) تا آخر آيه يا نظير آن، و ملحق مىكنند سخنى به اذان كه به دنبال آن مىآورند مثل (الصلاة والسلام عليك يا رسول الله) و يا نظير آن. و مثل اينها از شارع در مورد اذان مأثور نيست و اينها بدعت نمىباشد وقطعا حرام نيست، به خاطر اينكه، مؤذنين اينها را از فصول اذان نمىدانند و فقط آنها را بر اساس ادله عامه مىآورند; و اينچنين است شهادت براى على (عليه السلام) بعد از شهادتين در اذان، كه بر اساس دليل عام آن مىباشد.
وانگهى، سخن كوتاه از كلام آدمى موجب بطلان اذان و اقامة نمىشود. و گفتن آن در اثناء اذان و اقامه حرام نيست... (1) وخلاصه با توجه به آنكه ذكر على (عليه السلام) عبادت است جاى هيچ شبهه اى در رجحان ذكر حضرت مطلقا و از آن جمله در اثناء اذان و اقامه باقى نمىماند.
متقى هندى در كنزالعمال، ج 11، ص 601، ش 32894، چنين روايت مىكند:
ذكر على عبادة والحمد لله رب العالمين سيد محمد رضا مدرسى 29 صفر 1416 مطابق 6 / 5 / 1374