دوران كودكى و نوجوانى اين دو مرحله از زندگى والاى آن حضرت، كه سرنوشت محتومى را برايش تدارك ديد، تا بار ديگر، پس از 63 سال زندگى سراسر ايمان و عقيده و جهاد و عشق و اخلاص و پاكى، در خانهء خدا و در محراب عبادت خدا، به پايان ظاهرى و رستن از جهان خاكى انجامد، دو مرحله، از تجلى يك زندگى شكوهمند و پرافتخار و بى نظير است كه ده سال پيش از بعثت آغاز شد و چهل سال بعد از هجرت، با پيوستن به خداى خويش، به نقطهء اوج و تعالى خويش رسيد.
اينك، از آن روز پرشكوه، در فاصلهء 10 سال قبل از بعثت، سخن را آغاز مى كنيم... از روز 13 رجب سى امين سال عام الفيل، زمانى كه پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) در سال سى ام زندگى پرشكوه خويش گام مى زد، و شهرت پر جلالش، با عنوان " محمد امين "، سراسر خطهء عربستان آن روز را در نور ديده بود....
در چنان هنگامى بود كه على بن ابى طالب (عليه السلام) تولد يافت، مولود مسعودى كه جهان علم و دانش، و دنياى معنويت و عرفان، و عرصهء عقيده و ايمان، و پهنهء دلاورى و پاكبازى را به شگفتى واداشته است. آن چنان كه پس از گذشت 14 قرن، هنوز شگفتى‌هاى وجود مباركش و اسرار پنهانى و ابعاد شخصيت والايش بر همگان پوشيده مانده است، نه تنها بر دشمنان، نه تنها بر بيگانگان، كه حتى بر آشنايان و دوستان و عاشقانش نيز، حتى گوشهء كوچكى از او، چنان كه بايد و شايد، آشكار و معلوم نگرديده است.
در بيان نخستين مرحلهء ولادت على (عليه السلام)، بهتر آن است كه با سخنى كوتاه و مجمل، پيرامون خانه كعبه، وارد بحث شويم.
در آن روزگار، مقدس ترين سرزمين در نزد عرب، زمين مكه، محترم ترين مكان‌هاى آن ناحيه، " بيت العتيق " و مكرم‌ترين حريم بيت، خانهء كعبه بود. گرچه آن روزگار، براستى روزگار جهل و تاريكى و دوران بى خبرى و كوته انديشى بود، و گرچه در آن ايام تاريك و ظلمانى، مردم اين سرزمين در نهايت ظلمت انديشه و گمراهى فكر و كوته بينى عقيدتى ناشى از جاهليت عشيرتى بسر مى بردند، و در بد راهى و گمراهى و فساد