عيه حمزه واسكندر نامه وخاورنامه وحسين كرد و امثال اينها هم چنين است خبرهائيكه بعضى آنها معلوم الكذب است مثل روايات موضوعه مخالفان كه مشتمل است بر تخظئه انبياء ونسبت فسوق ومعاصى بايشان يامدح خلفاى جور يا كرامات مبتدعه صوفيه پاانترابر اكابر علما شيعه وامثال اينها از امور باطله مگر آنكه غرض رد وابطال آنها باشد وحق تعالى در مذمت يهودان وبيان صفات خبيثة ايشان ميفرمايد (سماعون للكذب سماعون لقوم أخرين) و بفاصله يك آيه باز اهتمام نموده وفرموده (سماعون للكذب اكالون للسحت) ودر اين دو آيه كريمه تهديد بليغى است بر شنيدن دروغ ونيز فرموده (واجتنبو قول الزور) از قول الزور اجتناب كنيد وقول زور بدروغ نيز تفسير شده واجتنات متحقق نخواهد شد مگر بدورى كردن از دروغ بهمه جهت چه بگفتن باشد يا نوشتن يا گوش دادن ونيز از جمله نعمتهاى بهشت نشنيدن لغو و پوچ و گوش نكردن كلام دروغ را قرار داده پس بقاعده مقابله معلوم ميشود كه شنيدن كلام دروغ حذبى است وخاصه دوزخيان است و شيخ يحى بن سعيد وابو الصلاح در جامع دكانى تصريح كرده‌اند بحرمت شب نشينى كردن بذكر دروغ و قصه‌ها اخترائى كه قصه خونان جنگهاى دروغ را اختراع كرده‌اند يا بر بعضى قصه‌ها دروغها زياد كرده‌اند وابن سعيد فرموده وشب نشينى بقصه‌هاى ديگر مكروه است براى آنكه مانع از بيدارى آخر شب ميگردد وشيخ صدوق روايت كرده است كه قصه خونان درخدمت حضرت صادق (ع) مذكور شدند فرمود كه خدا امنت كند ايشان را كه تشنيع ميكنند بر ما وگفته است كه باز از آن حضرت سؤال كردند از قصه خونان آيا حلال است گوش دادن بسخن ايشان حضرت فرمود نه وفرمود هر كه گوش اندازد بسوى سخن گوئى پس بتحقيق كه او را پرستيده است پس اگر از آن سخن كه از جانب خدا سخن گويد خدا را پرستيده است واگر از جانب شيطان سخن گويد شيطان را پرستيده است ونيز منقول است از آن حضرت پرسيدند از قول حق تعالى كه شعرا پيروى ايشان ميكنند گمراهان حضرت فرمود كه شعرا قصه خانانند وكلينى وشيخ بسند معتبر از آن حضرت روايت كرده‌اند كه حضرت امير المؤمنين (ع) قصه خوانى را ديد كه در مسجد قصه ميخاند تازيانه باو زد واو را از مسجد بيرون كرد وشيخ صدوق از آن حضرت روايت كرده است كه حضرت رسول (ص) فرمود كه چون به بينيد مردى را كه در روز جمعه احاديث جاهليت وكفر را نقل ميكند بزنيد بر سرش اگر چه بسنگ ريزه باشد علامه مجلسى (ره)
(٤٢٣)
