نيندازد عمدا با تمكن از ان هر چند دليلى بر حرمت تاخير نيست (مسألة 19) واجب است بر ولى ميت قضا نمايد روزه هائى كه از ميت بعذر شرعى مثل سفر يا مرض ونحو ان فوت شده بخلاف روزه كه عصيانا ترك كرده يا بسبب تقصير در تعلم مسائل ان باطل بجا اورده كه بر ولى قضاء ان واجب نيست بنابر اقوى هر چند قضاء ان نيز احوط است بلى شرط است در وجوب قضاء روزه كه از ميت بسبب مرض فوت شده بر ولى انكه ميت در حال حيوة متمكن از قضا شده واهمال نموده باشد والا واجب نيست زيرا كه در اين فرض قضا بر ميت واجب نبوده وفرقى نيست در ميت بين پدر ومادر بنابر اقوى چنانكه فرق نيست بين انكه از ميت تركه مانده باشد كه بتوان صدقه نمود يا نه هر چند احوط در فرض بقاء تركه صدقه دادن از ان است برضاى ورثه علاوه از قضا ومراد بولى ولد اكبر است هر چند وقت وفات او طفل يا مجنون بلكه يا حمل باشد (مسألة 20) هر گاه ميت پسر نداشته باشد قضاء روزه بر ساير ورثه واجب نيست هر چند احوط آنست كه اكبر ذكور اقارب بنيابت او قضا نمايند (مسألة 21) اگر ولى متعدد داشته باشد بانكه مثلا دو پسر كه در يك زمان متولد شده باشند دارد در قضاء شريك شوند واگر يكى از انها بجا اورد مجزى از ديگرى خواهد بود چنانچه اگر غير ولى تبرعا قضاء ميت را بجا اورد از ولى ساقط مىشود (مسألة 22) جايز است براى ولى كه استيجار كند كسى را كه روزه ميت را بجا اورد وجايز است خودش بجا اورد وهر گاه استيجار نمود وموجر بجا نياورد يا باطل بجا اورد از ولى ساقط نمىشود (مسألة 23) اگر ولى شك داشته باشد كه ذمه ميت بقضاء مشغول است يا نه بر او چيزى نيست واگر اجمالا بداند كه ذمه اش مشغول است ومردد باشد ميان كمتر وزيادتر جايز است اكتفا كند بقضاء كمتر (مسألة 24) اگر ميت وصيت كند باستيجار آنچه نماز وروزه بر ذمه او هست از ولى ساقط مىشود بشرط انكه اجير بنحو صحيح بجا اورد والا بر ولى واجب است (مسألة 25) واجب است بر ولى قضاء آنچه بداند كه ذمه ميت مشغول است يا دو عادل شهادت باشتغال ذمه او دهد يا ميت وقت مردن اقرار بان نموده باشد بخلاف انكه بداند سابقا قضا بر او بوده واحتمال دهد كه خودش بجا اورده كه ظاهرا بر ولى واجب نباشد بلى اگر ميت مىدانسته كه قضا بر او واجب بوده وشك كند كه بجا اورده يا نه وبجا نياورد تا بميرد ظاهر ان است كه قضا بر ولى واجب باشد (مسألة 26) ايا خصوص قضاء رمضان كه بر ميت واجب