نمايد به الرحمن الرحيم بايد بداند كه نون العالمين مفتوح است وهم چنين ساير كلمات بلى در صورتيكه سر هر ايه وقف كند واجب نيست حر كت اخر ايه را بداند (مسألة 41) واجب نيست مخارج حروف را مطابق آنچه علماء تجويد ذكر كرده اند بداند بلكه كافى است همين قدر كه حروف از مخارج بيرون بيايد اگر چه ملتفت ان نباشد بلكه بيرون امدن حروف از مخارج ان نيز لازم نيست وكفايت مىكند صدق عرفى انحرف اگر چه از غير مخرجى كه علماء تجويد معين كرده اند بيرون ايد مثلا اگر تلفظ كند بضاد يا ظاء على القاعده لكن بطورى كه علماء تجويد گفته اند كه در ضاد بايد طرف راست يا چپ زبان را بر دندان هاى بالا گذارد نگذارد صحيح است ومناط صدق انحرف است در عرف عرب وهم چنين در ساير حروف پس آنچه علماء تحويد ذكر كرده اند در مخارج حروف مبني بر غالب است (مسألة 42) بدان كه بعد از واو ما قبل مضموم يا ياء ما قبل مكسور يا الف ما قبل مفتوح اگر همزه يا سكون لازم باشد مد ان واجب است سيما در جائيكه حرف ساكن در حرف ديگر مدغم باشد مثل الضالين (مسألة 43) كافى است در مد كشيدن بقدر دو الف وكشاندن بقدر چهار الف اكمل است وزياده از ان نيز ضرر ندارد ماداميكه كلمه از صدق قرفى بيرون نرود چه در مد واجب چه مستحب (مسألة 44) هر گاه بين حروف يك كلمه انقدر فاصله بيندازد كه از صدق يك كلمه خارج شود اختيارا يا اضطرارا در صورت عمد نماز باطل است ودر صورت اضطرار اعاده ان كلمه واجب است (مسألة 45) هر گاه اعراب اخر كلمه را بگويد بقصد انكه وصل كند بما بعد ان ولي نفس او قطع شود ووقف بحركت شود احوط اعاده ان كلمه است واگر فاصله زياد نباشد جايز است اكتفاء بان (مسألة 46) اگر ما بين الصراط المستقيم بعد از انكه لام المستقيم گفته نفس او قطع شود ايا واجب است بعد از ان المستقيم بگويد با الف ولام يا كفايت مىكند گفتن مستقيم بدون الف ولام احوط گفتن با الف ولام است واحوط از ان اعاده الصراط است نيز وهم چنين اگر كلمه كه الف ولام دارد غلط بگويد احوط اعاده الف ولام ان است نيز وهم چنين اگر مضاف اليه را غلط بگويد احوط اعاده مضاف است نيز مثلا اگر المغضوب را غلط بگويد احوط ان است كه در وقت اعاده ان غير را نيز اعاده كند (مسألة 47) در جائيكه در يك كلمه دو حرف از يك جنس جمع شودبايد حرف اول را ساكن ودر دويم ادغام كند چه آندو حرف متحرك باشد مثل رد ومد فعل ماضى وچه ساكن مثل رد